อคิณหยุดมือไว้ที่ขอบกางเกง เพราะกลัวหญิงสาวที่ทำหน้าเลิ่กลั่กจะเป็นลมไปเสียก่อน “คุณควรทำใจให้ชินกับทุกส่วนในร่างกายของผม เพราะงานของคุณคือยั่วผมให้อยากขึ้นเตียงกับคุณ”
“แค่ยั่วให้อยากแล้วก็หยุดใช่มั้ย” อมลรดาถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเพิ่งนึกได้ว่าเธอยังไม่ได้คุยประเด็นนี้กับเขา
“ผมไม่บังคับฝืนใจคุณ ผมจะทำเท่าที่คุณโอเค เมื่อไหร่ที่คุณพูดว่า ‘ไม่โอเค’ ผมจะหยุด”
หญิงสาวระบายลมหายใจโล่งอก อย่างน้อยเขาก็พอมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง “ถ้างั้นฉันขอใช้สิทธิตอนนี้เลยนะ ฉันไม่โอเค!” เธอบอกชักมือออกจากขอบกางเกงแล้วยิ้มหน้าเจื่อน
“ผมต้องขาดทุนแน่เลยที่เลือกคุณมาทำงานนี้” อคิณบ่นเซ็งๆ แล้วออกคำสั่ง “เช็ดตัวให้ผมต่อให้เสร็จเลย ถอดกางเกงออก แล้วเช็ดท่อนล่างด้วย”
อมลราดาหายใจเข้า หายใจออกลึกๆ อยู่หลายครั้งกว่าจะทำใจให้กระตุกปมเชือกที่เอวกางเกงของอคิณออกได้ มือเรียวที่จับอยู่ที่ขอบกางเกงสั่นจนแทบควบคุมไม่ได้
