อมลรดานั่งเคียงคู่กับโอลิเวอร์ คาร์ลตัน เพื่อนรุ่นพี่ที่มีอายุมากกว่าเธอหกปีมาในรถลีมูซีนที่ทางโรงแรมจัดมารับแขกซุปเปอร์วีไอพีถึงสนามบิน ตอนแรกโอลิเวอร์บอกเธอแล้วว่าไม่ต้องมารับ แต่อมลรดาก็อยากทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ให้สมกับที่โอลิเวอร์ดูแลเธออย่างดีตลอดเจ็ดปีที่เรียนอยู่ประเทศอังกฤษ
“รอบนี้ทำไมเดินทางคนเดียว บอดี้การ์ดไปไหนหมด”
“อยากทำตัวเหมือนคนปกติบ้าง”
“มีแต่คนเขาอยากเป็นคนรวย คงมีแต่คุณนี่แหละมั้งที่อยากเป็นคนธรรมดา”
“เป็นเศรษฐีมันเหนื่อยรู้มั้ย”
“เหนื่อยนับเงิน?” เธอแซวขำๆ
“ไม่ต้องนับเอง มีคนนับให้”
แน่ละ มหาเศรษฐีระดับโลกอย่างเขา เพียงแค่นั่งรอรับฟังรายงานทรัพย์สินจากผู้ดูแลเท่านั้น ทำไมจะต้องลงไปนับเองให้เหนื่อยว่ามีเงินและทรัพย์สินในครอบครองจำนวนเท่าไหร่
“แล้วนี่จะอยู่เมืองไทยนานแค่ไหน” หญิงสาวรู้ว่าตั้งแต่เขาเข้ารับตำแหน่งรองประธานที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ในลอนด
