ตอนที่ 2 ด่ากลับ
849 คำ
“ยัยเจนนี่!!!”
เสียงตะโกนมาจากหน้าเคาน์เตอร์ ทำให้คนที่กำลังจัดสินค้าเข้าชั้นชะโงกหน้าไปดู ก่อนจะรีบขานรับ
“ขาพี่ขา!” อยู่กันแค่สี่คน จะตะโกนทำไมเนี่ย ตกอกตกใจหมด!
กะกลางคืน มีเธอ พี่ฟ้าผู้จัดการร้าน พี่ผู้ชายและพี่ผู้หญิงอีกสองคน
กะดึกลูกค้าไม่เยอะเหมือนตอนกลางวัน เจ้าของร้านจึงไม่ให้มีพนักงานเยอะ
แต่หากเป็นกะเช้า มีพนักงานนับสิบคน บางส่วนสลับสับเปลี่ยนมาเข้ากะกลางคืนกับพวกเธอ และบางส่วน ยืนกะเช้าตลอด
“แกมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!”
เจนนี่ชะงักไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น น้ำเสียงแบบนี้ เธอทำงานพลาดชัวร์!
ทำทู้ก...วัน ผิดทู้ก...วัน เฮ้อ! ก็เธอมันน้องใหม่นี่
ว่าแต่...วันนี้ผิดพลาดตรงไหนอีก?
รีบลุกเดินไปหา ก็เห็นฝ่ายนั้นยืนเอามือค้ำเอวมองเธอมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“อะไรคะพี่ฟ้าคนสวยขา...” ปากหวานสักหน่อย เผื่อจะโดนด่าน้อยลง
ได้ผลไหมไม่รู้ ก็ต้องมาลุ้น
“แกไม่ต้องมาปากหวานเลย เมื่อกี้แกเอาออร์เดอร์ไปส่งที่ไหนฮะ!?” หัวจะปวดกับยัยน้องใหม่ในแต่ละวัน เมื่อวานอย่างหนึ่ง วันนี้อีกอย่างหนึ่ง
เจนนี่ทำหน้าครุ่นคิด แล้วเอ่ยออกมา
“ก็ส่งในปั๊มของเราไงคะ” นี่เป็นออร์เดอร์แรกที่ใกล้ที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยนะเนี่ย
ได้ค่าจ้างเที่ยวละยี่สิบบาท นอกจากเงินเดือน และโอทีที่ได้รับ ก็มีค่าเที่ยวส่งของเดลิเวอรีเนี่ยแหละ รายได้รวม ๆ ตกวันละห้าร้อยบาทได้
“แล้วแกเอาไปส่งที่ไหน!?” ปั๊มเราเธอรู้ เธอเป็นคนกดรับออร์เดอร์เอง จะไม่รู้ได้ยังไง
“ส่งตรงหน้าตึกที่มีร้านขายอาหารด้านล่างค่ะ”
“ส่งให้ใคร?”
“อืม...ไม่ได้ส่งให้ใครค่ะ เพราะเขาไม่ลงมาเอาเอง
“ฮะ! ไม่ได้ส่งให้ใคร?”
“ก็ใช่น่ะสิคะ เพราะเจนนี่บอกเขาแล้วไง ว่ากฎของทางร้าน ไม่ให้พนักงานขึ้นตึกของลูกค้าได้ เจนนี่ก็เลยเอาห้อยไว้ที่ใต้ต้นไม้แทนค่ะ”
“ห้อยที่ใต้ต้นไม้อีก!?” ฟ้าไม่รู้ว่าจะตกใจกับเรื่องไหนก่อนดี ยัยเจนนี่เอ๊ย!
“ก็ต้องห้อยสิคะ ดีแค่ไหนที่เจนนี่ไม่โยนทิ้งถังขยะโอ๊ย! พี่ตีเจนนี่ทำไมเนี่ย” มือเรียวลูบแขนตัวเองปอย ๆ มือพี่ฟ้าหนักเป็นบ้า!
“แกก็ลองโยนทิ้งดูสิ งานเข้าแกแน่ยัยเจนนี่!”
“ทำไมงานต้องเข้าเจนนี่ด้วยคะ” บอกเลยเธอไม่กลัวหรอก เจ้านายก็ไม่ใช่
“แกรู้ไหมเนี่ย ว่าเขาโทรมาด่าฉัน! เขาบอกว่า แกไม่ยอมเอาของขึ้นไปส่งเขาด้านบน”
“เอ้า แล้วทำไมพี่ไม่ด่ากลับล่ะคะ กฎของทางร้านก็มี” ลองไม่ชิงวางสายเธอไปก่อนสิ แม่จะด่าซะให้เข็ด!
รวยมาจากที่ไหนฮะ?
เจ้านายเธอบอก ไม่ให้ขึ้นตึกของลูกค้าโว้ย!
“ด่ากลับได้ไง ก็ออร์เดอร์นั้น มันเป็นของคุณเสกข์!”
“ของคุณเสกข์? คุณเสกข์ไหนคะ!?”
อย่าบอกนะว่า...
“ก็คุณเสกข์เจ้าของปั๊มน้ำมันที่แกทำงานอยู่ไงนางชะนี!”
“พี่ว่าไงนะคะ! คะ...คุณเสกข์ คุณเสกข์เจ้านายเราเหรอคะ?”
“เอ้อ! ทีนี้แกเข้าใจหรือยัง ว่าแกต้องเอาขึ้นไปส่งคุณเขาด้านบน!” ทุกครั้งจะเป็นเธอ หรือไม่ก็พนักงานสองคนนั้น แต่วันนี้ เธออยากลองให้ยัยเจนนี่เอาไปส่งบ้าง
แต่ไม่คิดเลยว่า เธอจะเลือกคนผิด โอ๊ย!
“อ้าว...แล้วทำไมพี่ถึงไม่บอกเจนนี่ตั้งแต่แรกล่ะคะ ว่านั่นน่ะ ออร์เดอร์ของคุณเสกข์” เจนนี่หน้าเสีย เวรกรรมอะไรของอีเจนนี่อีกแล้ววะเนี่ย!
วันนั้นไปเที่ยวคลับ ก็เดินไปชนเขา แถมยังด่าเขาไปอีกว่าไม่มีหู เพราะเธอขอโทษแล้วไม่ยอมพูดด้วย
มาวันนี้ ยังไม่ยอมเอาของขึ้นไปส่งเขาอีก จนเขาต้องโทรมาด่าพี่ฟ้า
“แล้วทำไมแกถึงไม่ดูชื่อก่อนส่งฮะ! แกโดนไล่ออกแน่ ๆ ยัยเจนนี่คนซวย!”
“ฮื่ออออ เจนนี่ไม่อยากโดนไล่ออกค่ะพี่ฟ้า” หญิงสาวทำท่าจะร้องไห้ออกมา เธอเพิ่งทำงานได้ไม่นานเองนะ จะไล่กันออกซะแล้ว
ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดกับน้องเจนนี่คนสวยด้วยเนี่ย ฮือ!
แล้วเป็นกับใครไม่เป็น ก็เป็นแต่กับคุณเสกข์ คุณเสกข์ ๆ ๆ เนี่ย เจ้ากรรมนายเวรของเธอหรือไง!
“แกรีบกลับไปเอาของ แล้วเอาขึ้นไปส่งคุณเสกข์ข้างบนเลยนะ”
“จะ...เจนนี่จะไม่โดนไล่ออกใช่ไหมคะพี่ฟ้า” ทำตาปริบ ๆ อยากขอความเห็นใจ
“ไม่รู้ แกไปคุยกับเขาเองก็แล้วกัน!”
- ผู้เขียน
