ฝ่ายสืบสวนสอบสวน
“มาตินี่อยู่ไหม?” ฉันเอ่ยถามผู้ชายคนหนึ่งซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตากันพอสมควร ฉันเห็นหน้าเขาบ่อย ๆ แต่ไม่บ่อยเท่ามาตินี่ หมอนั่นน่ะเรียกว่าโคจรอยู่รอบตัวฉันเลยจะดีกว่า
“วันนี้มันเข้าสายนะ เธอมีธุระด่วนหรือเปล่า? ฝากฉันไว้ได้นะ” ไลท์เงยหน้าขึ้นจากเอกสารในมือพลางขมวดคิ้วใส่ คงแปลกใจที่เห็นฉันมาหาเพื่อนรักของเขานั่นแหละ เพราะปกติฉันไม่ค่อยสุงสิงกับใครอยู่แล้ว
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวนั่งรอ” ไลท์พยักหน้ายิ้ม ๆ พลางผายมือไปทางโต๊ะทำงานของมาตินี่ ฉันเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอ่านข้อความนับร้อยจากกลุ่มโฟร์เบียร์
พรึ่บ!
“เฮ้ยทำไรวะ!” ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือหนาที่แย่งโทรศัพท์ไปจากมือด้วยความรวดเร็ว ตั้งใจจะด่าเต็มที่แต่ก็ต้องชะงักไว้เมื่อพบสายตาดุดันมองตอบกลับมา
“ฉันต้องถามเธอต่างหาก…ว่ามาทำอะไร?!”
“เรื่องของฉัน! อย่าเสือก!!” ฉันว่าพลางมองเขาด้วยสายตาเย็นชาสุด ๆ
