“พี่กุ้ยเหมย เขาไปเอาเงินมากขนาดนั้นมาจากไหน?”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เงินนั่น… ตั้งหลายพันหยวน” เธอคิดว่าเขามีแหล่งเงินทุน แต่ไม่คิดว่าจะหาได้มากขนาดนี้
ถ้าจะบอกว่ากู้ยืมมา หากดูความมั่นอกมั่นใจอันผ่อนคลาย ไม่น่าจะเป็นไปได้ อีกอย่างคนอย่างซ่งฉีหมิงมีศักดิ์ศรีเย่อหยิ่ง เขาจะขูดรีดเอาจากหรูอี้ลงคอหรือ เกรงว่าจะเป็นเงินเย็นที่เขาพักไว้ในยามฉุกเฉิน
จู่ๆ เธอก็นึกถึงร้านของเก่าซึ่งเธอขายออกไป เขายังทำทุกวิถีทางเพื่อซื้อ “มันต้องมีอะไรที่นั่นแน่ๆ”
“พี่กุ้ยเหมย หุ้นตัวดีๆ ถูกเขาตัดหน้าซื้อไปหมดเลย เรากลับกันเถอะอยู่ก็คงไม่ได้อะไร”
“เด็กอย่างเธอนี่ช่างขยันสร้างเรื่องที่ชวนเข้าใจผิด ที่นี่คือตลาดรับจองหุ้น ไม่ว่าใครก็สามารถมาลงทุนได้ทั้งนั้น พอออกจากปากเธอ ใครที่ซื้อก่อนกลับมาแย่งเสียอย่างนั้น กุ้ยเหมยเธอควรสั่งสอนเด็กในปกครองบ้าง”
“คุณพูดถูก ที่เสี่ยวเฟิงเอาแต่ใจจนพูดจาไม่ดี แต่เธอคือเด็กผู้ห
