' โอ๊ย!!! เจ็บนะ!!'
เสียงร้องของเธอไม่ได้ดังสักเท่าไหร่เลย หากยืนฟังอยู่ด้านนอก ที่มีเม็ดฝนขนาดใหญ่กระหน่ำตกลงมาและรุมล้อม มากสุดคงวนเวียนอยู่แค่ในนั้นโรงยิม อาคารอเนกประสงค์ของการกีฬา ที่เก่ากึก แถมเป็นช่วงเลิกเรียน จึงไม่แปลกที่จะมีใครเดินผ่านมา เว้นแต่โทรศัพท์ที่สั่นเครืออยู่ในกระเป๋า ทว่าเธอกดรับมันไม่ได้ เนื่องจากตอนที่เธอเห็น เขาเห็นด้วย จังหวะจะรับถูกเขาแย่งไปและขว้าง จนมันกระทบพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
เพล้ง!
" นะ นั่นของฉันนะ "
" ห่วงตัวเองก่อนดีกว่า บอกมา แหวนนั้นอยู่ไหน!"
" แหวนอะไร ฉันไม่รู้ "
" คิดก่อนตอบเซ่!"
" โอ๊ย! นี่ฉันเจ็บนะ "
" เจ็บนิดเจ็บหน่อยเอง"
ความกลัวยังไม่หดหาย ความเจ็บปวดดันเข้ามาแทรก เมื่อใครคนหนึ่งใช้มือขยุ้มเส้นผมเธออย่างแรงจนหน้าแหงน ทำหญิงสาวจำต้องกัดฟันกรอดเป็นการระบาย ในหัวปั่นป่วน เพราะมัวแต่คิดถึงสิ่งที่เขาต้องการจนไม่ทันระวังตัว กับฝ่ามือที่รวบ
