ได้โปรดฆ่าฉันที
1090 คำ
“ปลุกมันขึ้นมา” น้ำเสียงเย็นเยียบพร้อมเสียงฝีเท้าดังขึ้นในชั้นใต้ดินของมหานคร
ซ่า!
กลิ่นอับชื้นของเชื้อราฉุนคลุ้งเข้าโพรงจมูกของเกวลินทร์ พร้อมกับความเจ็บแปลบที่ฝ่ามือ น้ำสะอาดถูกราดลงบนศีรษะคนที่นอนนิ่งอยู่ที่พื้น
หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เธอนอนอยู่บนพื้นปูนที่มีแต่ฝุ่นจับตัวกันเป็นโคลนเมื่อละลายกับน้ำ มันเปื้อนชุดสะอาดที่หญิงสาวใส่อยู่ ก่อนจะเห็นรองเท้าเงาวับสะท้อนในดวงตา
“อื้อออ” ปวดหัว
หญิงสาวนิ่วหน้าขยับกายแต่มือที่จะปัดผมที่ปรกหน้ายังไม่สามารถทำได้เลย เพราะมันถูกจับมัดไพล่หลังเอาไว้ รวมถึงปลายเท้าด้วยเช่นกัน
ใหญ่ตระการมองคนที่กำลังดิ้นรนอย่างรำคาญใจ เขาสะบัดปลายนิ้วเพียงครั้งเดียว น้ำถังใหญ่ก็สาดโครมเข้าที่หญิงสาวอีกครั้ง ม่านน้ำจากแว่นสายตาที่คงหักเพราะกระแทกพื้น ไหลลงเข้าจมูกและปากก่อนหยดลงบนพื้น ความแสบในโพรงจมูกทำให้หน้าหวานบิดเบี้ยว พยายามจะลืมตามองอีกครั้ง แต่ในตอนนี้กลับยากลำบากเหลือเกิน
“แคก ๆ ๆ”
เกวลินทร์รู้ว่าโลกใบนี้โหดร้ายมากพอที่ใหญ่ตระการจะไม่ใจดีกับเธอ แต่แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยรึไง แขนขาเธอเหมือนถูกอะไรรัดแน่น จนแค่ขยับตัวก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
หญิงสาวเปิดเปลือกตามองเขา
นัยน์ตาสีฟ้าคล้ายเสือดำตัวใหญ่จ้องเธอที่พยายามดิ้นรนตาไม่กะพริบ
“นี่เหรอสภาพคนที่กล้าเอาตัวมาแลกกับการป่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่คิดว่าจะเล่นสนุกไปเหรอคุณหนู” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมดังขึ้นเหนือศีรษะ
“น้ำ...” คอเธอแห้งเป็นผงจนไม่เหลือน้ำลายให้กลืนด้วยซ้ำ
“น้ำเหรอ” ใหญ่ตระการยกยิ้มขึ้นเมื่อคิดถึงคืนนั้นที่เธอก็ขอน้ำเช่นกัน แต่เขาไม่มีความเอ็นดูใด ๆ เหลือแล้ว นอกจากสบถคำหยาบก่อนเอ่ยเสียงเย็น
“อยากได้น้ำก็เลียจากพื้นเอาสิ”
“อึก”
“อยากตายนักไม่ใช่รึไงถึงกล้ามาเล่นสนุกใต้จมูกฉัน! ห้ะ!!!”
เพียงพริบตาเดียวฝ่ามือของชายหนุ่มก็กระชากปลายคางของเธอไปไว้ในฝ่ามือ
เจ็บ!
สันกรามเล็ก ๆ ของเธอกำลังถูกเขาแยกออกเป็นชิ้น ๆ เกวลินทร์นิ่วหน้าไม่สนใจว่าคนตรงหน้ากำลังกรุ่นโกรธมากแค่ไหน นัยน์ตาของชายหนุ่มลุกโชนไปด้วยความไม่พอใจสบกับดวงตาเฉยชาไร้แววตะเกียกตะกาย
ไม่พยายามจะดิ้นหนีด้วยซ้ำ
“ทำไปเพื่ออะไร”
“...” เกวลินทร์เหลือบตามองหน้าหล่อของเขาแล้วปิดปากแน่น
ถ้าตอบว่าอยากตายเขาจะฆ่าเธอเลยไหม
เมื่อเธอไม่ตอบคนที่มักจะเฉยชากับทุกอย่างก็เริ่มโกรธขึ้นมา
“ปกติแฮ็กเกอร์จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้ง่าย ๆ แต่เธอกลับทำให้คนของฉันระบุตัวเธอได้ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ” ไม่ใช่ไม่เก่งแต่ตั้งใจ
“ช้าจัง...คุณไม่คิดจะเปลี่ยนคนดูแลระบบของคุณเหรอคะ”
ทันทีที่ได้ยินเสียงแหบแห้งพูดราวกับเหยียดหยาม ใหญ่ตระการก็สบถออกมาด้วยความหงุดหงิด
“เธอต้องการทำอะไรกันแน่ หรืออยากจะให้ฉันฆ่าพ่อเลี้ยงหรือน้องชายของเธอ” นัยน์ตาทรงเสน่ห์ของมาเฟียหนุ่มเลื่อนมองใบหน้าที่เขาหลงใหลในคืนนั้น แต่เธอกลับนิ่งไม่ไหวติง
“คุณฆ่าฉันเลยไม่ได้เหรอคะ”
ใหญ่ตระการแสยะยิ้มแต่ฌอนและภูผากลับเบิกตากว้าง ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ร้องขอความตายอย่างง่ายดายเนี่ยนะ เขาไม่เห็นแววตาอยากรอดในนัยน์ตาคู่นั้นเลย สองบอดีการ์ดมองหน้ากันพลางเลิกคิ้ว
ใหญ่ตระการเองก็ไม่ได้คิดจะฆ่าหนูตัวเล็กแสนซนตรงหน้า ถึงแม้จะถูกขโมยข้อมูลไปแต่เธอไม่ได้เจาะเข้าเซิร์ฟเวอร์ ทำเพียงทำให้ระบบอินเทอร์เน็ตของมหานครเป็นอัมพาตแค่ไม่ถึงสิบนาที
ที่ทำคงขู่ตัดหน้าหุ้นส่วนสำคัญซะมากกว่า
ถ้าใหญ่ตระการไม่จับเธอมาก่อน คนตรงหน้าคงได้ตายจริง ๆ
“แค่ขอร้องนายดี ๆ ก็พอแล้วครับ”
“หุบปาก!” ใหญ่ตระการเอ่ยเสียงเย็น
“ขอโทษครับ” ภูผาปิดปากแน่นรับหมัดหนักของเพื่อนสนิทที่ต่อยเข้ามาที่ท้อง ข้อหาสอดไม่เข้าเรื่อง
“ได้ยินว่าหากใครหายเข้ามาที่นี่จะไม่มีวันหาเจอแม้แต่กระดูก คุณช่วยทำแบบนั้นไม่ได้เหรอคะ”
“เปลืองค่ากำจัดศพ ขังไว้สักสามวันแล้วส่งเธอกลับไป”
“ไม่นะคะ!!!”
“ทำไม”
“อย่าส่งฉันกลับไปนะคะ คุณฆ่าฉันให้ตายยังดีกว่า”
“กล้าท้าทายฉันเหรอ”
“คุณคงไม่ได้ต้องการจับฉันมาเพราะอยากจะสานสัมพันธ์ต่อหรอกใช่ไหม ทำไมถึงจะส่งฉันกลับไปล่ะคะ” ยาสลบมันทำให้เธอรู้สึกแสบคอจนต้องเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เว้นแต่ว่าคุณจะติดใจ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์หรอกค่ะ ฉันหิวน้ำ”
เธอพยายามยียวนให้เขาโมโห แต่ไม่รู้ทำไมมันเหมือนมดที่กำลังกัดช้างที่หนังหนา เพราะนอกจากใหญ่ตระการจะไม่รู้สึกอะไร เขายังตอบเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึก
เกวลินทร์รู้สึกถึงเชือกที่กำลังบาดข้อมือเธอแรงขึ้น เมื่อเขาจับคางเธอเข้าไปหาตัว
กลิ่นน้ำหอมรวยรินลอยฟุ้งยามขยับเข้าใกล้
คนละกลิ่นกับวันนั้นเลย
เรียวปากเล็กคลี่ยิ้ม
“อ่านนิยายประโลมโลกมากเสียจนกำลังฝันหวาน ว่าฉันจะตกหลุมรักผู้หญิงที่มาอ้าขาให้ฉันแค่คืนเดียวรึไง”
“งั้นคุณจะจับฉันมาทำไมล่ะคะ” เกวลินทร์หยัดตัวขึ้นให้ถนัดอีกนิด แต่แล้วก็โดนเหวี่ยงใบหน้าจนเซถลาลงไปที่พื้น
“ฉันถามว่าเธอทำไปทำไม!”
“ไม่คิดว่าฉันแค่หลงรักคุณเหรอคะ”
“หลงรักฉันเหรอ หึ คิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะไม่กล้าฆ่าเธอรึไง”
ทันทีที่ปืนถูกชักออกจากสูทตัวสวย ปลายกระบอกปืนก็หันมาที่หญิงสาว เธอจรดหน้าผากตนเองกับปลายกระบอกปืนพลางช้อนตามองใหญ่ตระการ
นัยน์ตาที่เคยเฉยชาสั่นระริก
“ได้โปรดฆ่าฉันทีค่ะ”
- ผู้เขียน
