เสียงหัวเราะของสุริยันทำให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นถึงกับตัวแข็งทื่อเบิกตาโต คุณแสงทิพย์กับคุณสุพลก็เช่นกัน เพราะนานแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของเขา
" ถึงกับร้องไห้เลยหรือคุณ " คุณสุพลเข้ากอดภรรยาที่ตอนนี้นั่งเช็ดน้ำตาตัวเองปอยๆ
" ก็ฉันดีใจ...ฉันนึกว่าจะไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของเขาอีกแล้ว
" คุณแสงทิพย์พูดไปก็สืบน้ำมูกฟืดฟัดไป
" มีหนูอันนามาช่วยดูแล อีกไม่นานมันคงเดินได้ อย่าห่วงไปเลยนะ " คุณสุพลพูดถึงอันนายังไม่ขาดคำท่านก็เห็นเธอเดินตัวเปียกโชกออกมาจากห้องของสุริยัน... ที่หัวเราะเมื่อกี้คงชอบใจที่ได้แกล้งเธอสินะ ลูกชายของท่านคนนี้มันน่าจับตีก้นนัก!
" เห็นคุณบ่นคิดถึงหลาน เราไปเยี่ยมพวกเขาไหม? " คุณแสงทิพย์เงยหน้ามองสามี คิดถึงก็คิดถึงอยู่หรอก แต่จะให้ท่านทิ้งทางนี้ไปท่านก็ทำไม่ได้ ไปเจอหลานที่ท่านก็ต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งกลับมาทุกที ยิ่งตอนนี้มีแต่คนน่ารักน่าชัง ท่านยิ่งไม่อยากจากพวกเข
