อาหารหลากหลายที่วางตรงหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอยากกินมันเลย แต่เธอก็ต้องฝืนกลืนมันลงคอ
" คุณไม่สบายหรือเปล่า " คอนเนอร์ยื่นมือไปแตะหน้าผากเธอเขาเห็นเธอนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ถามคำก็ตอบคำจนอดห่วงไม่ได้
" เปล่าค่ะ แค่เหนื่อยๆ " เธอส่งยิ้มที่คิดว่าสดชื่นที่สุดไปให้เขาแต่คอนเนอร์กลับมองว่ามันเป็นยิ้มที่ฝืนและฝืดมากที่สุด
" ขอนั่งด้วยคนสิ " คอนเนอร์หันไปมองตามเสียงของคนมาใหม่ก็ถึงกลับหัวเสีย เรือก็ออกตั้งกว้างทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ว่ะ
" ไม่ได้! ฉันจะสวีทกับเมีย" เขาบอกออกไปอย่างหัวเสีย แต่เกร์สันกลับไหวไหล่ให้เขาก่อนจะดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเขาหน้าตาเฉย
" สวัสดีครับผมเกร์สัน " เกร์สันยื่นมือไปทักทายกับมิเชลเขาทำเหมือนกับว่านี่คือครั้งแรกที่เธอกับเขาเจอกัน มิเชลนั่งนิ่งไม่ยื่นมือไปจับตอบเขาเธอทำแค่ทักทายเขาเท่านั้น
" สวัสดีค่ะ "
คอนเนอร์อยากจะจับเกร์สันโยนออกจากเรือนัก กลัวจริ
