"น้องคะ เก็บตังค์ค่ะ " อันนาเรียกพนักงานในร้านให้มาเก็บเงิน ขืนนั่งต่อในนี้คงได้เป็นเป้าสายตาของทุกคนแน่ ขนาดตอนนี้ผู้คนยังนั่งมองพวกเธอตาไม่กระพริบ
" อันอิ่มแล้วหรือครับ " อันนาส่งค้อนวงใหญ่ไปให้เขา เป็นแบบนี้แล้วใครจะไปกินลง
"ห่อพวกนี้ให้ด้วยนะคะ " เธอบอกพนักงาน เพราะอดเสียดายไม่ได้ สั่งมาตั้งเยอะแต่กินไปไม่ถึงก้อนก็ดันมีมารมาขวางความสุข
" ชิ!... ดูเหมือนว่าเธอจะอดอยากจริงนะ ถึงขนาดต้องห่อกลับบ้าน ไหนบอกว่าเป็นเมียสุริยันทำไมเขาถึงปล่อยให้เธออดอยากแบบนี้ล่ะ ทีกับฉันอยากได้อะไรเขาก็ประเคนให้ทั้งนั้นไม่ว่าจะแพงแค่ไหน " วิไลเบะปากใส่เธออย่างนึกดูถูก
สุริยันได้ยินสิ่งที่วิไลพรพูดก็ถึงกับนั่งไม่ติด เขาเคยซื้อของให้วิไลพรจริง แต่ก็ใช่ว่าจะบ่อย และก็ไม่ได้แพงอะไรนักหนา... เอาแล้วไง ไม่พ้นเย็นนี้เขาต้องตายแน่ๆ!
" อ้อเหรอค่ะ ดีใจด้วยนะคะ...แต่ตอนนี้ของทุกอย่างที่เป็น
ของเขาตกเป็นของฉันหมดแล
