So Cool ขอรักคูล ๆ มาเปิดประตูหัวใจ

...ผู้ชายสันดานหมา ๆ ก็ได้มองแค่ขาอ่อนจูนเท่านั้นล่ะค่ะ อ้อ! ไม่ได้มองเพราะความสามารถของเขานะ แต่ได้มีวาสนาตาก็เพราะน้องจูนใจบุญล้วน ๆ -KaLaGiNee Bar- “วันนี้ก็แซบค่า” “เช่นเคยจ้ะมาร์กี้คนสวย ไม่แซบไม่ใช่จูน” แค่เดินเข้ามากระเทยตัวแม่อย่างอีมาร์กี้ หรือไอ้มาโนช อดีตหนุ่มป๊อบของโรงเรียนประจำจังหวัดก็ดังทักทายเพื่อนจูนซะแล้ว “ก็นะ หาผัวให้ได้ค่อยเชิดไม่มองพื้น” แค่ตอบประโยคมั่นหน้านิดเดียวอีมาร์กี้ก็เบ้ปากใส่จูนซะแล้ว “ไม่เอาค่ะกาลกิณีบาร์มีแต่หมาไม่มีเทพบุตร” “อีดอก! บาร์กูออกจะมีแต่หนุ่มหล่อน่าจับมาฟาดทั้งนั้นแหกตาดูซะบ้างอีจูน” “ฟาดตูดกับมึงน่ะสิอีเก้ง หยุดกระแนะกระแหนเรื่องความสวยและโสดของกูซะที เลิกปากหมาแล้วบริการลูกค้าเดี๋ยวนี้ค่ะ now!” “อีจูนอีผี! อีผีแม่ม่ายมาสิงคนสวย!” ฮ่า ๆๆ อีมาร์กี้หรือไอ้มาโนชเพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมปลายของน้องจูนกระชากเสียงกร่นด่าใส่หน้าคนสวยเวอร์อย่างจูนแล้วก็เดินจากไป มันไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะแต่มันเดินไปหาเครื่องดื่มมาให้ต่างหาก สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจูนนะคะ เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ แม่เป็นคนไทย ส่วนพ่อเป็นลุงฝรั่งที่มีหัวใจโคตรรักความเป็นไทย ต้นกำเนิดการมีชีวิตของน้องจูนคนสวยที่มีชื่อสั้น ๆ ว่าจูน จูนจริง ๆ ชื่อโคตรสั้นและโคตรไม่ลูกครึ่ง คือมันมีความเป็นมาแบบนี้ค่ะ พ่อฉันเป็นคนอังกฤษเมืองผู้ดี ตอนจบเกรด 12 กำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัยพ่อก็มาเที่ยวเมืองไทย พอมาเที่ยวก็เกิดชอบเลยขอปู่กับย่ามาเรียนที่นี่ซะเลย มาเรียนแล้วยังไงต่อคะ ก็บุพเพสันนิวาสนำพาให้ไปเจอแม่ในวันพระจันทร์เต็มดวงไง คืนวันเพ็ญเดือนสิบสองแล้วก็พบรัก คบกัน เรียนจบ แต่งงาน มีลูก ด้วยความที่พ่อรักความเป็นไทยมาก แล้วพ่อก็จำได้ดีว่าวันแรกที่พบแม่พระจันทร์มันโคตรสวย พอมีลูกก็ตั้งชื่อสั้น ๆ ตามความประทับใจที่ตราตรึงไม่รู้ลืมว่า จันทร์ ชื่อจันทร์สั้น ๆ ฮ่า ๆๆ แต่แม่แย้งว่าชื่อเหมือนยายทวดมากนั่นมันชื่อยายทวดเลยล่ะ พ่อเลยเปลี่ยนจากจันทร์เป็นเอาเดือนเกิดมาผสม ฉันเกิดเดือนกรกฏาคม = July อ่านว่า จูลาย จูลายตัดอายข้างหลังไปเหลือจูล แต่จูลมันทำไมฟังดูแปลก ๆ จังเลยพ่อเลยเอาจูล กับ จันทร์มายำรวมกันกลายเป็น... ...กลายเป็นน้องจูนค่า!!! ฮ่า ๆๆ ชื่อสั้น ๆ แต่โคตรมีที่มา ชื่อโคตรโหลแต่พ่อกับแม่สร้างประวัติความเป็นมาให้มันดูมีมูลค่าได้โคตรเจ๋งเลยใช่ไหมล่ะ ปัก! “มาแล้วค่ะ!” “กระแทกกระทั้นทำตัวเป็นกาลกิณีต่อลูกค้ายิ่งกว่าชื่อร้านอีกนะคะมึงเนี่ย” ฉันยิ้มและกล่าวคำสรรเสริญอีเก้งเจ้าของร้านด้วยรอยยิ้ม “มึงไม่หล่อไม่มีจู๋กูไม่ปฏิบัติดีค่ะ” “ติดป้ายไฟหน้าทางเข้าเลยค่ะมาร์กี้เน้นคำโต ๆ ไปเลยว่า ไม่มีจู๋ห้ามเข้า” “ว้าย! อีจจูนอีผี! อีชะนีปากร้าย” “ฮ่า ๆๆ ดีใจที่มึงด่า ไปค่ะไปบริการผู้ชายเถอะอย่าสนใจชะนีสวย ๆ แบบกูเลย” แค่ได้ทำให้มาร์กี้มันด่าเล็ก ๆ น้อย ๆ น้องจูนคนนี้ก็อารมณ์ดีแล้ว ส่วนอีมาร์กี้ก็มองค้อนแล้วก็เดินบิดตูดไปคอยบริการแขกผู้ชายตามคำแนะนำของฉันจริง ๆ กลับมาที่เรื่องของฉันดีกว่าค่ะ ฉันอายุ 22 ปี เพิ่งเรียนจบ จบแบบเพิ่งจบมาหมาด ๆ งานการยังไม่มีทำแต่ความว่างมันเยอะก็เลยออกมานั่งดริ๊งซ์กับเพื่อนบ่อย ๆ ถ้าไม่ได้นัดเพื่อนก็มีที่นี่ ๆ แหละ อีกาลกิณีบาร์ที่มีเจ้าของเป็นตัวกาลกิณียิ่งกว่าชื่อผับเป็นที่สิงสถิตเพราะมันเป็นของเพื่อน มาคนเดียวได้เพราะถ้าเมาเดี๋ยวมันลากกลับเอง อิอิ อ้อ ๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องของจูนนะคะ แต่อย่างจูนอย่าเรียกว่านางเอกเลย คุณสมบัติไม่ครบมีดีก็แค่สวยมาก สวยเวอร์ สวยกินคน กินผี กินยันซาตาน แต้มบุญก็เช่นกัน แต้มบุญไม่ถึงหรอกไม่น่าจะเป็นนางเอกได้ เอาเป็นว่าเรื่องนี้น้องจูนเป็นตัวเอก เป็นแค่ตัวเอกก็พอเพราะฉันไม่อยากเป็นนางเอก การเป็นนางเอกมันจะมีเส้นบาง ๆ ของการต้องมีความน่ารักเอาไว้ซึ่งน้องจูนไม่น่าจะมี แหะ ๆ “อีจูนขา~” “เฮ้อ! ไม่ไปเวียนว่ายตายเกิดสักทีอีมาโนช กูจะนั่งดื่มและฟังเพลงอย่างสงบในกาลกิณีบาร์สักวันไม่ได้เลยสินะ” “อีชะนีปากไร้คุณธรรม!” “ไม่ต้องด่ากูต่อรีบพูดเรื่องของมึงมา” “ชิส์! กูจะบอกว่ามีผู้ชายล้อหล่อเขาอยากเลี้ยงเหล้ามึงค่ะ” อีมาร์กี้กระซิบกระซาบและเอาไหล่มากระแซะฉันเหมือนตัวมันนั่นแหละที่โดนผู้ชายมาขอเลี้ยงเหล้าซะเอง “หือ? คนไหนคะเพื่อนมาร์กี้” ได้ยินแบบนี้ก็หูผึ่งสิคะ เหล้าฟรีมันดีกับคนที่ไม่มีงานอิอิ “คนนั้นค่ะเพื่อนจูนที่สูง ๆ หล่อ ๆ ตัวขาวออร่าเหมือนจะโปร่งแสงตรงมุมโน้น” แล้วอีมาร์กี้ก็ชี้นิ้วไปตรงนั้นด้วยความเขินอายและระริกระรี้ “หือ? ชื่ออะไรมึงรู้ไหม” ฉันมองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เพราะมันค่อนข้างไกลและมืดแต่รู้ว่าขาว ขาวมากจริง ๆ “ชื่อนี้โลกต้องรู้เพราะคนหล่อต้องถูกจารึกชื่อเสมอ มึงฟังดี ๆ นะคะอีจูน” “อย่าเยอะมาโนช” “ชิส์! เออ ๆ เขาชื่อ...พี่ซัน” อีมาร์กี้บอกด้วยความอารมณ์เสียที่โดนฉันตัดบท “ซัน?” ฉันทวนชื่อแล้วหรี่ตามองอีกครั้ง โชคดีที่ตอนนี้เป็นจังหวะที่ไฟมันสว่างขึ้นก็เลยมองเห็นหน้าคนคนนั้นได้ชัดเจน “อีมาโนช” พอเห็นหน้าฉันก็รีบสะกิดอีมาร์กี้หรือไอ้มาโนชทันที “อะไรคะหล่อใช่ไหมล่ะชะนี” “...มึงไปบอกเขาให้กูหน่อย” “โอ้โหเพิ่งเคยเห็นพุ่งใส่ผู้ชายที่มาขอเลี้ยงเหล้า เอาไงคะให้บอกว่า?” “บอกว่ากูดื่มแต่ไวน์ไม่แดกเหล้า ไม่แหกตาดูให้ดีก็ไม่ต้องมาสาระแนขอเลี้ยง...ไอ้เส็งเค็งมะเร็งหำ!”