“ได้สิคะ ว่าแต่เธอเป็นอะไรมากไหม?” เอมิกาแสร้งทำทีห่วงใย
“เป็นไข้ครับ ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว งั้นเราไปกันเลยนะ” พรตดนัยชวนพลางเดินไปเปิดประตูให้ หญิงสาวเลยจำใจต้องเดินออกไปทั้งๆ ที่อยากจะอยู่กับเขาต่ออีกสักหน่อย
พรตดนัยพาเอมิกาไปที่ห้องอาหารของโรงแรมชื่อดังย่านสุขุมวิท หญิงสาวเดินเกี่ยวแขนของชายหนุ่มเดินเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรมอย่างเจิดจรัส เพราะชื่อเสียงของเธอซึ่งเป็นบุตรสาวนักนักการเมืองชื่อดังบวกกับตำแหน่งของพรตดนัย ทำให้เป็นที่สนใจของคนที่เดินผ่านไปมาจนแทบหันมองตามหลัง
“พีชอยากทานอาหารฝรั่งเศสหรืออินตาเลี่ยนคะ?” เอมิกาเอ่ยถามเสียงหวานพร้อมเบียดตัวเข้าไปชิดชายหนุ่มอย่างใจกล้า
“แล้วแต่คุณก็แล้วกัน ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่” พรตดนัยตอบอย่างไม่ใส่ใจ เอมิกาเห็นเขาสนใจแต่โทรศัพท์ในมือมากกว่าตนจึงหงุดหงิดไม่น้อย
“คุณเข้าไปสั่งก่อนเลยนะครับ ผมขอโทรศัพท์สักครู่” ชายหนุ่มบอกหน้าเคร่งขรึมก่อนจะ
