"ฟังกูก่อนดิ "
"ไม่ฟังจนกว่ามึงจะเป็นเมียกู "
"กรี๊ด ไม่ ไอ้โซล " ทั้งกรีดร้องทั้งดิ้น แต่มันก็ไม่ฟัง รู้สึกได้ถึงความเจ็บตรงซอกคอ สองแขนของฉันถูกตรึงเอาไว้กับที่นอน ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด โซลเหมือนหมาบ้าพูดยังไงก็ไม่ยอมฟัง ในใจฉันก็นึกกลัวสารพัด แล้วก็โกรธ โกรธที่มันกำลังเห็นฉันเป็นเครื่องมือระบายอารมณ์ ตอแหลชัดๆ ปากก็บอกว่าโกรธ ที่กลับมาก่อนก็เพราะต้องการมาหาที่ระบายอารมณ์ สันดานคนเจ้าชู้ไม่รู้จักพอ ยังไงมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี
"ทำไมวะ กูมันไม่ดีเหมือนไอ้หน้าขาวนั่นหรือไง แฟนมึงอยู่นี่แพม กูจะย้ำให้มึงรู้ว่ากูเนี่ยแฟนมึง แล้วก็กำลังจะเป็นผัวมึง"
"สกปรก เอาตัวมึงออกไปเดี๋ยวนี้เลยโซล กูไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร ถ้ายังไม่เลิกมั่ว ก็ไม่ต้องเอาของมึงเสนอมาให้กู กูขยะแขยง " ยอมรับเลยว่าตอนนี้ฉันสาดคำพูดใส่หน้ามันด้วยอารมณ์ล้วนๆ ในเมื่อมันไม่ฟังฉันก็จะไม่ฟังสิ่งที่มันอยากจะพูดเหมือ
