พลาดรักร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 6 ปรัปปรำ…เอาคืนด้วยจูบ

หลังจากทานข้าวเสร็จมิริณก็แยกตัวออกจากขวัญข้าวและบีนาทันที เนื่องจากเธอเองก็กังวลใจกับเพื่อนที่เกิดขึ้น มิริณที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนไปซาตแบตโทรศัพท์ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมีคนที่ไม่คาดคิดเดินมาดักหน้าของเธอ อรัณมองร่างบางมาด้วยสายตาที่วาวโรจน์

"มานี่ฉันขอคุยกับเธอหน่อย" เมื่อเจอหน้าผู้หญิงใจร้าย อรัณก็ไม่รอช้าร่างสูงกระชากแขนเรียวเล็กของมิริณ เดินเข้ามาภายในห้องเรียนอีกห้อง โดยที่มีริวอยู่ในห้องนี้ด้วย

"ว้าว...น้องน่ารักซะด้วยสิ" ริวได้แต่เอ่ยพร้อมกับผุดร้อยยิ้มออกมา แต่คุ้นๆ น่าจะใช่น้องคนเมื่อวันก่อนที่ชนกับอรัณที่สนามบาสหรือเปล่า ร่างบางกระโปรงพีชยาว อ่า...ถ้าจำไม่ผิดน่าจะคนเดียวกัน แต่พอไม่ใส่แว่นหน้าตาก็น่ารัก...ใช่ย่อย มิริณได้แต่เสมองหน้าเรียว และเผชิญหน้ากับอรัณ

"เธอใช่ไหมที่เป็นคนปล่อยคลิปฉัน" อรัณตหวาดมาด้วยความโมโห

"ฉันไม่ได้เป็นคนทำ พี่มีหลักฐานอะไรมาว่าฉันเป็นคนทำ" ในเมื่อโดนเขาหาเรื่องมาแบบนี้แล้ว เธอเองก็ไม่กลัว ยังยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำ

"เมื่อวานฉันเตือนเธอแล้วนะ ไม่คิดจะฟังฉันเลยไช่ไหม เธอกล้ามากนะ ที่กล้าทำกับฉันแบบนี้" อรัณต่างไม่คิดจะฟังคำแก้ตัวของเธอ แต่กับชี้หน้าด่าว่า มิริณมาด้วยความโมโห

"ฉันบอกพี่ไปแล้วคะว่าฉันไม่ได้เป็นคนทำ" ด้านมิริณเองก็ตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวอรัณเลยซักนิดเดียว แต่นั้นกับยิ่งทำให้คนอารมณ์ร้อนนั้นรู้สึกเดือดมากหนักกว่าเดิม

"โกหก"

"ฉันไม่ได้โกหกและ ฉันไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ พี่จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่พี่เถอะคะ แต่จะให้ตอบอีกร้อยครั้งฉันก็ไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปของพวกพี่จริงๆ" มิริณยังหนักแน่นและยืนยันคำเดิม

"ถ้าเธอไม่ได้ทำแล้วจะเป็นใคร ในเมื่อๆ วันนั้นห้องมีแค่เธอที่เห็นฉันจูบกับแพท" อรัณเดินเข้ามาถามใกล้ๆ อย่างโมโห จนร่างบางนั้นสะดุ้ง

"ฉันไม่ทราบ แต่ฉันไม่ได้เป็นคนทำ" ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ยิ่งเธอโกหกเขายิ่งโมโหและเดืิอดมากขึ้น ทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือหนาจับเข้าที่คอเสื้อของมิริณ ร่างบางถึงกับตกใจจนหน้าถอดสี

"ทำไมเมื่อวานที่เธอเข้ามาชนฉันๆ ไม่สนใจเธอเสียใจมากงั้นเหรอ ถึงได้ปล่อยคลิปฉัน" อรัณกดเสียงตำมาอย่างไม่น่าฟัง ที่เขาคิดว่ามิริณชนเพราะหวังเข้าใกล้ตน

"ทุเรศ หลงตัวเอง" ด้านมิริณก็สวนกลับทันที

"เธอ..." มือหนาล่วงเข้าที่กางเกงและกดมือถือบันทึกวิดีโอของตน

อรัณกระชากร่างบางตรงหน้ามาด้วยความแรงจนร่างบางของมิริณกระแทกชิดเข้ากับลำตัวของร่างสูง อรัณประกบปากจูบเข้าที่ริมฝีปากบางเธอเพื่อเป็นการสั่งสอนและแก้แค้นเอาคืน

ปากหยักหนากระทบจูบเข้าปากบางจิ้มลิ้มของคนน่ารังเกียจ มิริณตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ลิ้นสากหนาแทรกเข้ามาในโพลงปากของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว ฉันโกรธเขาและเจ็บใจจนน้ำตาไหล ที่โดนคนใจร้ายจูบและขบลิ้นบดขยี้ปากเข้ามาที่ปากของฉัน จนมันรู้สึกเจ็บ ฟันเขากระทบกับปากของฉัน แต่เมื่อมิริณได้สติ ร่างบางพยายามผลักอรัณออกจากตัวของเธอจนสุดกำลัง

"เพี้ยะ" ร่างบางตะเบ่งฝ่ามือเข้าใบหน้าอันหล่อเหล่าของคนใจร้ายอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว ใบหน้าของอรัณหันไปตามแรงตบ ร่างสูงถึงกับผุดลิ้นออกมาอย่างรู้สึกเจ็บใบหน้าที่โดนเธอนั้นตบเข้าเต็มๆ

"เธอ" อรัณได้แต่ขบกรามแน่นด้วยความโกรธจัด และจะเอาเรื่องมิริณอีกรอบ เรื่องคลิปยังไม่จบแต่ยัยนี้ยังกล้ามาตบหน้าเขาอีก เกิดมาแม้แต่พ่อเขายังไม่เคยตบ ยัยนี้เป็นใครถึงกล้าทำกับเขาเช่นนี้ ทั้งสองมองหน้าอย่างไม่มีใครยอมใคร

"พี่มันทุเรศที่เข้ามาหาเรื่อง และลวนลามฉันก่อน" มิริณบอกเหตุผลที่เธอตบหน้าเขา ถึงเธอจะแอบกลัวอรัณจนตัวสั่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้ยอมให้ใครมากล่าวหาและปรักปรำเธอฟรีๆ อย่างที่เขากำลังทำ

ริวที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างถึงกับตกใจจนตาค้าง ดูท่าน้องคนนี้เธอเองก็ไม่ใช่คนหัวอ่อน หรือเกรงกลัวอะไรใครเลย ถึงได้กล้าสวนกลับไอ้อรัณอย่างไม่ยอม

อรัณสาวเท้าเข้าหามิริณอีกครั้ง แต่กับเป็นริวที่เข้ามาห้ามปรามเขาเอาไว้ แต่ดูท่าแล้วเพื่อนเขาไม่มีหลักฐานอะไรจริงๆ ว่าน้องเขาเป็นคนปล่อยคลิปมัน เมื่อริวเห็นว่าเรื่องชักจะไปกันใหญ่ ริวได้แต่ดึงตัวอรัณออกให้ห่างจากตัวของมิริณ อรัณก็ผิดที่เข้าไปจูบเธอก่อน ตั้งแต่เขาเป็นเพื่อนอรัณมานานหลายปี ไม่เคยเห็นเพื่อนเขาไปจูบใคร แล้วผู้หญิงไม่ยอมแบบนี้เลย และที่สำคัญเพื่อนเขาโดนเธอตบกลับมาจนหน้าแหก

"ไอ้อรัณมึงใจเย็นๆ ก่อน น้องเขาอาจจะไม่ได้ทำจริงๆ อย่างที่บอกก็ได้ คุยกันดีๆ เถอะอย่าใช้แต่อารมณ์ นะมึงก็ขอละ" ริวที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างเตือนสติอรัณ ที่ตอนนี้เรื่องเลยเถิดไปกันใหญ่ คิดจะเอาคืนน้องเขาด้วยการเขาไปจูบเธอแล้วถ่ายคลิป เขาไม่เห็นด้วยกับอรัณเลยซักนิด และแววตาที่น้องเขาพูดมาก็ดูไม่น่าจะโกหกอะไร

"ถ้าเธอยังปากแข็งไม่ยอมรับอยู่อย่างนี้ คืนนี้เตรียมดูคลิปเธอกับฉันได้เลย" อรัณเอยจบพร้อมกับหันหลัง มิริณได้ยินเช่นนั้นร่างบางถึงกับกำมือแน่น อรัณที่กำลังจะเดินพ้นประตูไป มิริณเองก็โกรธอรัณจนเลือดขึ้นหน้า ความอดทนของเธอมันมีกีดจำกัดเช่นกัน ร่างบางถอดรองเท้าผ้าใบออกพร้อมกับเขวี้ยงใส่กลางหลังของอรัณที่กำลังจะเดินพ้นประตูไปทันที

!! ปรึก !! ร่างสูงถึงกับจุกที่แผ่นหลัง และมองมิริณมาด้วยความโกรธแค้น มันยิ่งเดือดหนักมากขึ้นกว่าเดิม อรัณเดินมุ่งหน้าจะเอาเรื่องมิริณ แต่ริวกับไวกว่า กระชากแขนเพื่อนเอาไว้ทัน

"ไอ้รัณ มึงใจเย็นน้องเขาเป็นผู้หญิง มึงอย่าทำอะไรน้องเขาเลย" ด้านมิริณเองก็มองหน้าอรัณด้วยสายตาที่วาวโรจน์และโกรธจัดเช่นกัน

"มึงก็เห็นว่ายัยนี้โยนรองเท้าใส่กูก่อน"

"เออ มึงพอเถอะ กูขอไอ้อรัณ"

"น้องก็ด้วยพี่ขอเถอะ พูดกันดีๆ " ริวเองก็หันไปเอ่ยกับมิริณ เขาไม่อยากให้เพื่อนได้ขึ้นชื่อว่าทำร้ายผู้หญิง มิริณเองก็ใจเย็นลงมาบ้างเมื่อริวเอ่ยกับเธอมาเช่นนั้น ใบหน้าหวานละสายตาออกจากอรัณ

"ขอบคุณที่พี่เข้าใจฉันนะคะพี่คงชื่อพี่ริวใช่ไหมคะ ฉันไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปนั้นจริงๆ แต่ถ้าพี่อยากรู้ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปนั้น เมื่อวานตอนที่ฉันเดินออกมาจากในห้องนั้น มีผู้หญิงอีกสามคนเดินออกมาก่อนหน้าฉัน ฉันไม่ได้ไปกล่าวหาหรือปรักปรำพวกเขา เพราะฉันไม่มีหลักฐาน" มิริณหันไปมองหน้าอรัณและเน้นคำว่าหลักฐานออกมาจากปากของเธอใส่หน้าอรัณ จากนั้นมิริณก็เล่าต่อ

"แต่ถ้าพวกพี่สงสัยก็แค่ไปขอดูกล้องวงจรปิดในห้องพยาบาลก็ได้นิ ฉันบอกได้แค่นี้เพราะฉันเองบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้เป็นคนทำอย่างที่เพื่อนพี่กำลังกล่าวหาฉัน"

"ฉันดูกล้องวงจรปิดแน่ ถ้าเธอทำจริง ก็เตรียมตัวออกจากมหาลัยนี้ได้เลย" อรัณบอกกับมิริณมาเสียงดัง ด้วยความโมโหและเขายังเชื่อว่าเป็นฝีมือของเธอ

"ครับ" ริวได้แต่ตอบและพยักหน้าให้กับมิริณ จากนั้นอรัณก็เดินออกมาจากห้องด้วยความเสียใจ ริวได้แต่เดินตามหลังอรัณ

"แม่งมวยถูกคู่ชิบหาย" ริวได้แต่เอ่ยขึ้นมาขณะที่พวกเขากำลังเดินไปยังตึกของฝ่ายอาคาร เพื่อที่จะไปขอดูกล้องวงจรปิดของห้องพยาบาล อย่างที่เธอบอกกับพวกเขา

ไม่นานอรัณและริวก็มาดูห้องจอแสดงภาพของห้องพยาบาล จนไปถึงช่วงเวลาที่เขาเดินเข้าไป จากนั้นก็มีภาพเคลื่อนไหวของคนคุ้นหน้าคุ้นตา เป็นอย่างดีที่เดินเข้าไปด้วยเช่นกัน ใบหน้าของอรัณถึงกับชะงัก เมื่อเห็นอดีตคู่นอนของตน

"รีอา... รีอา งั้นเหรอ" อรัณเอ่ยออกมาเสียงเบา ที่เห็นรีอาเพื่อนสนิทในกลุ่มของแพท อดีตคู่นอนของเขานั้นเดินออกมาจากในห้องพยาบาลตามที่มิริณบอกกับเขามา

"เจอยังว่า ใคร...เป็นไงได้เรื่องบ้างไหม" ริวที่ยืนดูกับอยู่กับอรัณได้แต่เอ่ยถามเพื่อน

"กูพอจะรู้และ ว่าเป็นฝีมือใคร"

"น้องคนเมื่อกี้ปะ" ริวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ใช่ยัยนั้น" อ่า...ริวกับผู้สึกโล่ง อย่างบอกไม่ถูก จนทำให้อรัณรู้สึกไม่พอใจ ที่เพื่ิอนเข้าข้างยัยนั้นมากกว่าเขา