“สะ...สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า”
ซินดี้ยกมือขึ้นมาไหว้ผู้ใหญ่อย่างเกร็งๆ ตอนแรกเธอคิดว่าลูกป่วยหรือไม่เขาก็พาลูกมาตรวจดีเอ็นเอ แต่ที่ไหนได้พ่อไม่สบายนี่เอง
การปรากฏตัวของมารดาทำให้เด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มที่ชื่นชอบเครื่องประดับ รีบกระโดดลงมาจากโซฟาอย่างรวดเร็ว ด้วยความอวบอ้วนจึงเซล้มลงบนพื้น ทว่าคนที่ตกใจกลับเป็นภาวิน
“เจ็บไหมครับลูก” เขารีบพยุงตัวเด็กน้อยขึ้นมา แล้วใช้สายตาสำรวจอาการบาดเจ็บ ในขณะที่แม่ของยัยหนูกลับยืนส่ายหน้า เพราะรู้ดีว่าลูกไม่ได้เป็นอะไรหรอก เนื่องจากเจ้าตัวชอบกระโดดแบบนี้เป็นประจำ
“ไม่เจ็บค่าคุนยุง น้องมาดี้คนเก่ง” ประโยคแรกไม่เท่าไร แต่ประโยคต่อมาทำให้เกิดเสียงหัวเราะภายในห้องพักของคนป่วย เด็กหญิงมาดีมีรักรีบเข้าไปเขย่าแขนมารดา หลังจากตั้งหลักได้
“มัมขา” เด็กน้อยเรียกแม่ด้วยน้ำเสียงออดอ้อน อันที่จริงซินดี้เคยสอนลูกให้เรียกแม่ขา แต่น้องมาดี้เรียกมัมเหมือนกับเด็กที่เคยไป
