บทที่ 7 ลูกสาวผมเอง

1455 คำ

สองวันต่อมาก็ถึงเวลาที่ซินดี้ต้องไปฟังพินัยกรรม เธอแต่งตัวให้ลูกสาวเสร็จก็รีบแต่งให้ตัวเองต่อ เพราะอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถของคุณทนายก็จะมารับ วันนี้ลูกสาวงอแงหนัก กว่าจะแงะออกจากที่นอนสำเร็จใช้เวลานานอยู่หลายนาที กว่าจะอาบน้ำเสร็จต้องสู้รบตบมือกันอยู่นานพอสมควร ทว่าอยู่ๆ คุณทนายก็โทรมาบอก รถที่จะมารับเธอประสบอุบัติเหตุมารับไม่ได้แล้ว หญิงสาวรับโทรศัพท์ตอนออกจากห้องพอดี ไม่รู้บังเอิญหรือเปล่า ถึงได้เจอภาวินกำลังเปิดประตูออกมาจากห้องของเขาเหมือนกัน “อ้าว บังเอิญจังเลย” บังเอิญอะไรล่ะ เขารอเธอกับลูกอยู่ต่างหาก หลังจากได้ยินเสียงเปิดประตูก็รีบเปิดด้วยคนจึงบังเอิญเจอสองแม่ลูกแบบนี้ “สวัสดีครับสาวน้อย” ชายหนุ่มโบกมือทักทายคนตัวเล็กที่กำลังยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกายเพราะได้เจอคุณลุงคนโปรด แม่เด็กชอบทาปากสีแดงรีบยกมือขึ้นมาอย่างรู้หน้าที่ “ฉะหวัดดีค่าคุนยุง น้องมาดี้กับมัมขาจะไปธุยะ” ไหว้เสร็จก็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม