บทที่ 47
ร้านอาหารคือ สิ่งแรกที่เฉินตงค้นหา เขาเจอมันทันที ตัวเลือกีร้านเพิงไม้เล็กๆ กับร้านระดับภัตตาคาร อย่างหลังแค่เห็นสภาพของเฉินตง เขาก็ถูกไล่ออกมา ทำให้หยิบร่างหมาป่าอสูรออกมาขายให้กับร้านเพิงไม้เล็กๆ ในราคาถูกๆ
สามตำลึง นั้นคือเงินที่ได้ เฉินตงเก็บเงินไว้ในอกเสื้อ
"เจ้าควรหาแผนที่จะดีกว่า ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ควรหาคนนำทาง หรือไม่ก็ ตามกลุ่มคนที่ไปเมืองอัคคีพายัพ" ไน่เหอบอก
เฉินตงพยักหน้า เขาคิดแบบนั้นเหมือนกัน
เฉินตงตั้งใจไปยังสำนักผู้คุ้มกัน มันเป็นหนึ่งในสำนักที่ตั้งอยู่ภายในเมือง ไม่ต่างจาก หอแพทย์หรือโอสถ ที่จะมีร้านสาขากระจายอยู่ตามเมืองต่างๆ
สำนักผู้คุ้มกัน มีผู้คนพลุพล่าน ที่เขาๆออกๆ น่าจะเป็นพวกผู้ว่าจ้าง ทุกคนที่มาใช้บริการล้วนฐานะดี
"รับสมัครคนขนของ..." เสียงลอยมาตามลม เฉินตงแทบบินไปยังทิศทางต้นเสียง
บางครั้งผู้คุ้มกันจะรับสมัคคนงาน ที่ทำเรื่องทั่วไปนอกจากคุ้มกันขบว
