กรร...กรร!
“ไงตาแก่ งานเข้าแล้วสิ” พันเพลิงว่า แล้วโยกคอไปมา ก่อนที่เขาจะเห็นว่านัยน์ตาของยุนซังชอลข้างหนึ่งจะกลายเป็นสีฟ้า
“ที่มาหาฉัน คงเพราะพาแม่หนูนั่นออกไปไม่ได้สินะ ท่าทางนายคงต้องออกแรงแล้วสิ” ผู้อาวุโสกว่าเอ่ย แล้วกระตุกยิ้มร้ายใส่
“ถ้ารู้ว่ามีประโยชน์ก็รีบหน่อย ก่อนที่ฉันจะฆ่าแกซะ!” การที่เห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายมันเป็นอะไรที่ทำให้พันเพลิงหงุดหงิดเสมอ
“นั่นคำขู่ของไอ้ลูกหมาที่ไหนกัน” ทว่าการได้เห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของไอ้เด็กเมื่อวานซืน ยุนซังชอลกลับยิ่งชอบใจใหญ่
“แม่ง!”
พันเพลิงสบถเพียงแค่นั้นก่อนจะเข้าไปซัดพวกมนุษย์ทดลองที่อยู่ในสภาวะคลั่งไร้สติ คนพวกนี้เดาว่าน่าจะเป็นพวกคนไร้บ้าน ไม่ก็นักโทษหลบหนีที่ทางศูนย์ไปรับมาเพื่อใช้ทำการทดลอง ชีวิตที่เดิมทีก็ไม่มีทางให้ไป กลับต้องมาสิ้นสุดในนรกแห่งนี้
พลั่ก!
ทั้งยุนซังชอลและพันเพลิงที่ตอนนี้เข้าต่อสู้กับเหล่าคนคลั่งต่างก็พย
