โรสยืนมองสองพี่น้องที่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับดินด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสแฝงไปด้วยความเย้ายวน
“อาร์เจ เอ็นเจ วันนี้เลิกงานแล้วไปทานข้าวด้วยกันไหม เราไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วนะ มีเรื่องอยากเล่าเยอะแยะเลย”
“อาร์เจไปด้วยกันสิ ไปกันหลายคนสนุกดี” เอ็นเจหันไปมองพี่ชายฝาแฝดหน้านิ่งที่ยังคงนั่งหลังตรงอยู่หลังโต๊ะทำงาน เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“ไม่ว่าง” อาร์เจละสายตาจากเอกสารเงยหน้ามองทั้งคู่เพียงชั่วครู่ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นที่เหมือนปิดกั้นทุกความรู้สึก รอยยิ้มของโรสชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนเธอรีบกลบเกลื่อนด้วยการหันไปหาเอ็นเจแทน
“งั้นเราไปกันสองคนก็ได้ นายไม่ปฏิเสธใช่ไหม??”
เอ็นเจลังเลเล็กน้อย ดวงตาคมปรายไปทางพี่ชายราวกับกำลังรอคำอนุญาต แต่เมื่อเห็นอาร์เจก้มหน้ากลับไปสนใจเอกสารโดยไม่แม้แต่จะเงยตามอง เขาก็ถอนหายใจแผ่ว ๆ แล้วพยักหน้ารับ
“ก็ได้”
“ดีเลย งั้นไปกันเลยไหม โรสเริ
