ภายในร้านอาหารบรรยากาศเรียบหรูที่มีแสงไฟสีนวลอุ่นส่องสะท้อนให้เห็นกับเสียงเพลงคลอเบา ๆ ทำให้บรรยากาศโดยรอบดูผ่อนคลาย
เอ็นเจนั่งอยู่ตรงข้ามอริลในชุดเดรสเรียบง่ายสีอ่อนที่เขาเป็นคนเลือกให้เธอเองก่อนออกจากบ้าน ใบหน้าขาวยังมีร่องรอยของความอ่อนแรงจาง ๆ หลังจากเพิ่งฟื้นจากอาการป่วยแต่ดวงตากลมโตกลับสดใสขึ้นกว่าเดิม
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยถามพลางวางเมนูตรงหน้าเธอ อริลส่ายหน้าเบา ๆ
“อะไรก็ได้ค่ะ ตอนนี้ริลหิวมากเลยเบื่ออาหารจืด ๆ จะแย่แล้ว”
“อย่าพูดเหมือนคนอดอยากสิ” น้ำเสียงติดดุแต่แฝงความอ่อนโยน
“งั้น... ขอต้มยำรสจัด ๆ สักถ้วย” เธอตอบพร้อมยิ้มจาง ๆ เอ็นเจพยักหน้าช้า ๆ แล้วเรียกพนักงานมาสั่งอาหารตามที่เธอเลือกพร้อมกับสั่งเพิ่มมาอีกเล็กน้อย
ไม่นานอาหารก็ถูกเสิร์ฟ อริลตักต้มยำขึ้นมาช้า ๆ ไอน้ำลอยอ้อยอิ่งขึ้นแตะปลายจมูก เธอยกช้อนชิมคำแรกก่อนจะยิ้มออกอย่างพอใจ
“อร่อยมากเลยค่
