“จะไม่ทักทายกันสักคำเชียวรึ” พ่อเลี้ยงหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับลากเก้าอี้มานั่งหน้าโต๊ะทำงานของกานพลูแล้วนั่งจ้องหน้าเธอตาพราวระยับ
“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง” หญิงสาวลุกขึ้นพนมมือไหว้เขาอย่างเป็นทางการ
“โห เป็นทางการเชียว” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เลยได้รับค้อนคมๆ วงเบ้อเริ่มจากพนักงานสาวคนใหม่
“ฮึ”
“เอ่อ...น้ำส้มและน้ำเปล่าค่ะพ่อเลี้ยง”
“ขอบใจนะหวานเย็น” หวานเย็นเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานต่อ คอยแอบมองเจ้านายเป็นระยะ
“ยาหยี...” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยเรียก
“เอ๊ะ นี่มันที่ทำงานนะพ่อเลี้ยง ห้ามเรียกแบบนี้” ยาหยีของเขาเอ็ดเสียงเบาพร้อมกับถลึงตาใส่ แต่เขาจะทำตามก็หาไม่ ตรงกันข้ามกลับยิ้มกรุ้มกริ่มให้เธอ
หลังจากที่เธอโทรหาเขาเพื่อทดสอบเบอร์โทร ชายหนุ่มก็เพียร
สานสัมพันธ์กับเธอทุกวัน วันละหลายๆ ครั้ง ทุกครั้งที่ว่างเขาก็จะโทรหาเธอทันที เพียงแค่ได้ยินเสียง เขาก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว สามเดือนที่ผ่า
