ตอนที่ 15
“พริมต์ริตา” เสียงห้าวเข้มคุ้นหูที่ทำให้ฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ หยุดชะงักเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันกลับมามองชายหนุ่มสองคนมาดักยืนคอยตรงนี้อยู่ก่อนแล้วตั้งแต่เห็นเธอลุกออกจากงานมาเข้าห้องน้ำ
หญิงสาวตวัดตามองด้วยความขุ่นเคืองไม่พอใจ ตั้งท่าจะเดินหนี แต่ขายาวๆของโฬมก็ก้าวมาหยุดตรงหน้าขวางไว้ก่อน
พริมต์ริตาถอนหายใจ พร้อมทำเสียงจิปากอย่างขัดใจ เมื่อถูกคนของเขาขวางเอาไว้
“หลบไป” เอ่ยเสียงเย็น ดวงตาแข็งกร้าวตวัดมองโฬมอย่างกราดเกรี้ยวไม่พอใจ
“นายอยากพบคุณ ขอเวลาห้านาทีได้ไหมครับ”
“ไม่ค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยหรือพบพวกคุณอีก ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิ พริม..เอ่อ...ดาลันดา” ชื่อนี้ทำให้ขาทั้งสองขาที่กำลังก้าวเดินชะงักกึก พร้อมกับหมุนตัวหันมามองเขาอย่างรวดเร็ว ดวงตาแวววาวเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตาจ้องมองเขาอย่างแข็งกร้าวชิงชัง
“หยุดพูดชื่อนั้นให้ฉันได้ยินจากปากของคุณอีก ดาลันดาที่คุณเคย
