ของขวัญจากนายท่าน
1092 คำ
ก๊อก..ก๊อก
ประตูถูกเปิดออกโดยนายท่าน ร่างกำย่ำยังอยู่ในชุดเดียวกับเมื่อตอนเย็น พี่เบลล่าพาฉันเดินเข้าไปภายในห้องกว้าง ฉันก็พึ่งเคยเข้ามาเป็นครั้งเเรกก็อดที่จะแอบสำรวจไม่ได้
"เธอออกไป "
"ค่ะนายท่าน "
"ห้ามให้ใครมารบกวน"
"รับทราบค่ะนายท่าน"
คลิ๊ก!
เสียงล็อกประตูดังขึ้นหลังจากที่พี่เบลล่าเดินออกไป ฉันเริ่มรู้สึกกลัวมองสำรวจไปทั่วห้องเพื่อหาทางหนีทีไล่
"เธอชื่ออะไร"
"หนูชื่อวัน ..วานค่ะ" ท่านโดโนเเวนถามด้วยน้ำเสียงปกติ เเต่ทำไมน้ำเสียงฉันถึงสั่นก็ไม่รู้
"วันวาน วันเกิดเธอใช่ไหมมาสิ..ฉันมีของจะให้"นายท่านกวักมือเรียกให้ฉันเดินไปหาใกล้ๆตัวเองที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงคิงไซส์สีเเดงเพลิง
"หนูขอบคุณนะคะ..เเต่ไม่เอาดีกว่า"ไม่เพียงปฎิเสธเเต่ขาสั่นๆของฉันกลับก้าวถอยหลังไปด้วย
"วันวานมานี้" น้ำเสียงของท่านโดโนเเวนเข้มขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลทองจ้องมองร่างเล็กเขม็ง
"วันวานฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" เป็นประโยคคล้ายกันกับเมื่อสองปีก่อนเเต่มันกลับไม่ได้ทำให้ยกยิ้มเหมือนเคย วันวานค่อยๆเดินเข้าไปหานายท่านด้วยร่างอันสั่นเทา จนยืนอยู่ห่างจากร่างนายท่านอยู่หนึ่งช่วงเเขน
ตุ้มหูเพชรเม็ดเล็กสีขาวบริสุทธิ์ มันกระทบกับเเสงของหลอดไฟวาวระยิบระยับ
"เธอชอบมันไหม?"
"สวยค่ะ " เธอไม่กล้าตอบว่าชอบเพราะเพชรเม็ดนี้ช่างไม่คู่ควรกับตัวเธอเลยซักนิด
"ฉันถามว่าเธอชอบมันไหม ไม่ได้ถามว่าสวยไหม"
"....." วันวานอั้มอึ้ง
"มันเป็นของเธอ รับไปสิ"
"มะ...หนูรับไม่ได้หรอกค่ะมันเเพงเกินไป แล้วหนูก็ไม่ได้เจาะหูด้วยท่านโดโนเเวนเก็บไว้ให้คนอื่นเถอะนะคะ" วันวานเอยปฎิเสธส่ายหัวจนผมเผ้าสะบัด
หมับ
!
"เฮือก....นายท่าน" เอวคอดบางถูกตวัดจนขยับมาเเนบชิด ร่างบางเซเเทบล้มเเต่ก็ยกมือขึ้นเกาะไหล่เเกร่งไว้ได้ จนได้สติจึงรีบปล่อยมือแล้วดันวงเเขนเเกร่งของนายท่านออก
"อ๊ะ.." เเรงของร่างเล็กไร้ผลเมื่อวงเเขนตวัดเเน่นจนร่างบางเเทบจะเกยขึ้นมาบนหน้าตัก กลิ่นหอมหฝานของหญิงสาวเเรกรุ่นลอยเข้าสู่โสตประสาทของโดโนเเวน
"นายท่านปล่อยหนูเถอะค่ะ ขอร้อง" วันวานเว้าวอนเพราะยังไงคงสู้เเรงของนายท่านไม่ไหว
"ไม่ "
"อึก...นายท่านอย่าา" ฝ่ามือใหญ่ช้อนร่างของหญิงสาวให้เกยทับอยู่บนตักตน ก่อนตะปบจับเข้าที่เเก้มก้นนิ่มสอดล้วงเข้าไปใต้กระโปรงเกี่ยวนิ้วหยอกล้อกับเนิ่นเนื้อสาว
"อึก...ไม่นายท่าน"วงเเขนตวัดรัดร่างหอมที่ดิ้นขัดขืนเเน่น กดจมูกโด่งเข้ากับซอกคอขาวซูดดมความหวานเข้าเต็มปอด
ก่อนจะลากปลายจมูกลงมาซุกไซร้ที่เนิ่นอกอิ่มขาวเนียนใช้ฟันขบกระดุมเสื้อของหญิงสาวให้เผยชั้นในที่โอบอุ้มความใหญ่โตไว้
"ไม่นะ..อย่าาา..อ๊ะ" นิ้วยาวเขี่ยเม็ดติ่งด้านล่างเบาๆ ร่างเล็กพลันเกรงสะท้านสองมือยกยันแผงอกเเกร่งเเต่ไร้ผล ริมฝีปากร้อนประทบลงบนเนิ่นอกดูดดุ้นจนร่างเล็กเจ็บแปลบ ก่อนจะเกิดเป็นรอยสีเเดงช้ำตัดกับเนื้อขาวเนียน
"อึก..นายท่านเจ็บ..หนูเจ็บ..อ๊ะ" นิ้วยาวกรีดผ่านร่องสวาทที่เริ่มมีน้ำหวานเยิ้ม
"อย่าพึ่งรีบร้องสิ..เดี้ยวมีเจ็บกว่านี้อีก " กางเกงหรูเริ่มคับเเน่นอึดอัดความเป็นชายที่ได้กลิ่นหญิงสาวโปร่งนู้นทิ่มเเก้มก้นของวันวานจนร่างบางสะดุ้ง
"อึก..ไม่นะ..ไม่เอาเเบบนี้ " ยกทรงสีขาวถูกดึงรั้งขึ้นไป ก้อนเนื้อเด้งสองเต้าถูกปลดปล่อยยอดอกสีหวานสดล่อตาล่อใจ จนอดไม่ไหวที่จะเข้าไปดูดชิม
จ๊วบบ
"อือออออ..อ๊ะ"ไม่เพียงเเค่ดูดมือก็บีบขย้ำเต้าอิ่มจนเต็มมือ ฝ่ามือใหญ่เเทบโอบไม่มิดหญิงสาวทั้งอวบโตเเละนุ่มนิ่ม
"อ๊ะ..อือออนะ..นายอือออ..ท่านอ้าาา"
จ๊วบบบ
ทั้งปากมือบนและล่างทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีร่างบางกระสับกระส่ายเสียว ร่างครางหวานสนั่น นิ้วยาวลูบไล้ร่องเสียวกับเม็ดติ่งสลับกันไปมาก่อนจะใช้สองนิ้วเเหวกกลีบเนื้อให้เเยกออก
"อึก..นายท่านอึก.." น้ำตาเม็ดสวยหยดไหลออกจากดวงตากลมโต สองมือกำจิกเข้ากับเสื้อของนายท่านโดโนเเวนจนยับยู่ยี่
"เฮือกก...อือออเจ็บ..หนูเจ็บนายท่านเจ็บ" นิ้วยาวสอดเข้าไปภายในคับเเน่น มันตอดรัดนิ้วถี่หญิงสาวร่างอ่อนระทวยทิ้งตัวซบใบหน้ากับลาดไหล่เเกร่งเสียงหอบหายใจดังกระเส่าเร้าอารมณ์ ลมหายใจร้อนเสียงครางหวานหู
โดโนเเวนยกยิ้มอย่างชอบใจ ร่างเล็กตรงหน้าถูกใจเขาทุกสัดส่วนไม่เว้นเเม้เเต่ความชื้นบริเวณไหล่ที่เกิดจากความไม่สมยอมของหญิงสาว ร้องได้ร้องไปยังไงเขาก็ไม่หยุด ตัดสินใจแล้วว่าร่างตรงหน้าต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว เป็นทรัพย์สินของเขาที่จะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนได้เชยชม
"ฮืออ..เอาออกไป..อึกเจ็บหนูเจ็บ.." กระโปรงของร่างเล็กร่นขึ้นมาจนกองอยู่ที่เอวเเม้จะร้องว่าเจ็บเเต่ภายในกับตอดรัดนิ้วเข้าเเน่น กลีบเนื้อเเน่นอูมนิ่ม
"อืออออ..ไม่ไหว.อ๊ะ..แล้วอือออ" โดโนเเวนขยับข้อมือถี่ คราบน้ำหวานเยิ้มเลอะเต็มหน้าขาเเน่น ร่างบางกระสับกระส่ายเสียว
"อ๊ะะ..ไม่นะ..อึก..อือออออ้าาา" ร่างบางกระตุกเกรงก่อนที่น้ำหวานจะไหลออกมาชโลมเรียวนิ้ว ร่างบางหายใจหอบกระเส่าด้วยความเหนื่อยอ่อน โดโนเเวนถอนนิ้วออกจากร่องเนื้อ พลิกร่างเล็กให้นอนรอบไปกับเตียง ตั้งสองขาขึ้นชันก่อนจะกระชากกระโปรงเกะกะให้ออกไปไกลตา
"อย่านะ !" สองขาเรียวขาขยับชิดเเน่นเมื่อไร้สิ่งปกปิดช่วงล่าง
"....หึ"
- ผู้เขียน
