พบครั้งแรก
698 คำ
วันวานเป็นหญิงสาวที่ขยันขันเเข็ง ร่าเริง นิสัยดีทำให้สามารถเข้ากับคนที่นี้ได้เป็นอย่างดี
เธออยู่ที่นี้มาได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว สำหรับวันนี้หลังจากทำงานของตัวเองเสร็จ เธอมาช่วยคุณสเเตนลุงคนสวนคนเดียวกับขับรถกะบะไปรับเธอกับคุณยายนั้นเเหละ ทำสวน
บ็อก...บ็อก
เเต่อยู่ๆเธอก็เหมือนได้ยินเสียงสุนัขอยู่เเถวๆกับเเพง
บ็อก..บ็อก
เป็นลูกสุนัขจริงๆด้วยมันตัวมอมเเมมไปด้วยโคลนติดอยู่ที่ช่องรอยร้าวระหว่างกับเเพง
ฉันย่อตัวลงนั่ง ก่อนจะยืนสองมืออกไปเพื่อช่วยมัน
อีกด้านหนึ่ง...
"ยินดีต้อนรับกับครับนายท่าน " พ่อบ้านรับเสื้อสูทที่ถูกถอดออกมารับไว้
"อืม.."
"หนึ่งเดือนกับกับการเที่ยวที่อิตาลีเป็นยังไงบ้างครับ"
"ก็ดี" โดโนเเวน เเม็กสิมัสเป็นชายรูปร่างกำย้ำทรงเสน่ห์ ดวงตาสีน้ำตาลมองรับกับคิ้วเข้มเเละผมสีบอร์นทอง เเม้จะอายุเข้าใกล้เลขสี่เต็มทนเเต่ก็ยังดูเเข็งเเรงหน้าเกรงขามอยู่มาก
โดโนเเวนเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จเป็นอันดับต้นๆ ควบคุมธุรกิจที่สำคัญทั้งสามด้านของประเทศทั้งเเร่ธาตุธรรมชาติ อุตสาหกรรมเเละการขนส่งทางเรือ
"จะรับอะไรเพิ่มเติมไหมครับ หรือนายท่านจะขึ้นไปผักผ่อนเลย"
"จิบชายามบ่ายที่สวนนายว่าดีไหม"
"ดีครับนายท่าน เดียวผมจะให้เด็กยกไป" โดโนเเวนเดินไปที่สวนดอกดอกไฮเดรนเยียทางด้านทิศใต้ของตัวคฤหาสน์ แสงเเดดอ่อนๆกำลังดี ก่อนจะเจอเข้ากับบางสิ่งที่น่าสนใจ
"นายหลงมาจากไหน " น้ำเสียงหวานเจื้อเเจ๋วมาจากที่ไหนกัน ร่างกำย้ำเดินเข้าไปใกล้ไม่มากทำให้เด็กสาวไม่รู้ตัว พิจารณาเด็กสาวในสุดยูนิฟอร์มเเม่บ้าน ในมือมีลูกสุนัขมอบเเมมอยู่
"นายไม่เข้าใจภาษาไทยนี่เนอะ เจ้าหมาฝรั่งงั้นฉันจะพูดภาษาอังกฤษกับเเก " ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่สด ขยับไปมา เข้ากับใบหน้าหวานพริ้ม จมูกของเด็กสาวไม่ได้โด่งสูงแต่กลับเล็กน่ารักเข้ากับองค์ประกอบอื่นๆบนใบหน้าได้เป็นอย่างดีที่เด่นที่สุดก็คงจะเป็นดวงตากลมโตสีดำสนิทบ่งบอกถึงความเป็นเอเชีย เส้นผมสีดำสนิทเช่นเดียวกับดวงตา ปล่อยยาวระกับต้นคอขาวดูสุขภาพดีเนียนละเอียดน่าสัมผัส
"นายมาจากไหน " ในที่สุดเด็กสาวก็พูดภาษาอังกฤษ
"กลับไปเลยนะ ฉันเลี้ยงนายไม่ได้นะไม่เอาไม่ต้องมาอ้อนฉันเลย"
"ฉันจะเดินไปส่งนายที่ประตูด้านหลังจากนั้นนายก็วิ่งไปหาเเม่เข้าใจไหม " ลูกสนัขยังอ้อนเด็กสาวไม่หยุด มันถูไถหน้ากับฝ่ามือขาวของเด็กสาวอย่างเอาใจ
"นายน่ารักจัง เเต่ไม่ได้ถึงฉันจะเหงาขนาดไหน ก็เลี้ยงนายไม่ได้"
"ได้สิ " ไม่รู้ว่าเขาจะพูดออกไปเพื่ออะไรเเต่เขาพูดออกไปแล้ว เด็กหญิงค่อยๆหันหน้ามาก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกกว้างด้วยความตกใจ
"ท่านโดโนเเวน กลับมาแล้วหรอครับ" ลุงสเเตนที่พึ่งกลับมาจากการไปหยิบสายยางเอ่ยทักเด็กสาวตาค้างมองผมตาไม่กระพิบ
"คุณโดโนเเวน! "เด็กสาวยืนขึ้นตัวตรงก่อน ก่อนจะโค้งทำความเคารพตัวเกรง โดโนเวนกระตุกยิ้มก่อนจะหันไปพูดกับอีกคน
"คุณสเเตนดอกไฮเดนเยียสวยมาก"
"ขอบคุณครับ นายท่าน"
"ส่วนเธอ..." ดวงตาคมพิจารณาร่างอิ่มตรงหน้าตั้งเเต่หัวจรดเท้า
"หนูกำลังจะเอามันไปปล่อย ขอโทษจริงๆนะคะ"
"เลี้ยงมันสิ ฉันอนุญาต"
"ค่ะ..?"
"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ " พูดจบร่างกำย่ำก็เดินผ่านหน้าเด็กสาวไปที่เก้าอี้นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่เด็กรับใช้ยกชามาเสริฟ์พอดี เด็กหญิงได้ยินดังนั้นก็ดีใจยกลูกสุนัขขึ้นมาเเนบอก ก่อนเเย้มยิ้มสว่างสดใสให้ผู้เป็นนาย
"....หึ"
- ผู้เขียน
