ร่างกายของคาร่าสั่นเทาด้วยความกังวล คริสเตียนจึงรู้สึกแย่เมื่อเห็นเธอร้องไห้
“ฉันขอโทษค่ะ”
เธอไม่อยากเสียเขาไปให้กับความโง่เขลาของเธอ เพราะเขาได้กลายมาเป็นส่วนสำคัญในชีวิตของเธอแล้ว ขณะที่คริสเตียนก็กอดเอวเธอแน่น
“ฉันไม่ได้โกรธเธอเลยกระต่ายน้อย” เขาพูดพลางมองเข้าไปในดวงตาของเธอผ่านกระจกที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา ซึ่งเมื่อคาร่าได้ยินคำพูดดังกล่าว เธอก็มองเขาด้วยดวงตาที่สับสน
‘ฉันได้ยินว่าเขาไม่โกรธใช่มั้ย’ เธอคิดด้วยความประหลาดใจ และดีใจในเวลาเดียวกัน
“ฉันจะถามคำถามเธอ และเธอจะต้องตอบตามความจริง... เธอโอเคไหม” เขาถาม พร้อมกับก้มลงจูบบนไหล่ที่เปลือยเปล่า
เธอก็อ้าปากค้าง พลางมองเขาด้วยสายตาที่พร่างพราย ด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ
“ฉันมีคำถามจะถามเธอ” เขาเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเธอไม่ตอบ
‘เขาจะถามฉันบางอย่าง? โอ้! …ใช่’ คาร่าพยักหน้าเป็นการรับรู้
“ฉันต้องการคำตอบของเธอกระต่ายน้อย”
เขาพูดพ
