หลังจากที่ล้างจานเสร็จวรารีก็เดินออกมาเงียบๆ ธาวินมองตามแผ่นหลังของร่างบาง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เขารู้สึกแย่กับตัวเองที่ทำไม่ดีกับเธอไปในวันนั้น เขารู้ดีว่าวรารีไม่มีสติพอที่จะควบคุมตัวเองได้ ส่วนเขามีสติครบร้อยเปอร์เซ็นต์แต่กลับล่วงเกินเธอเพราะความเห็นแก่ตัว
ในคืนนั้นธาวินได้ยินเสียงของวรารีนอนละเมอเรียกถึงชื่อคนอื่นขณะที่ยังนอนกอดเขา เธอเรียกชื่อผู้ชายคนนั้นพร้อมกับกอดเขาแน่นราวกับคิดว่าเขาคือผู้ชายคนนั้น นั่นยิ่งทำให้เขามั่นใจจริงๆ แล้วว่าเธอยังมีใจให้คนอื่น แต่ที่เธอนอนกับเขาก็เพราะความใคร่เพียงอย่างเดียว
“เป็นอะไรรึเปล่าพี่เจส” นิศาเอ่ยถามธาวินที่ยืนเหม่อลอย เหมือนกับกำลังครุ่นคิดเรื่องอะไรอยู่ เธอเอื้อมมือไปสัมผัสแขนแกร่งของเขาเบาๆ
“เปล่าครับ” ธาวินตอบสั้นๆ มือหนาจับมือของนิศาออก พลางยิ้มให้เธอแทนการขอบคุณ จากนั้นเขาก็ช่วยนิศายกอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะ ซึ่งมีธีภพนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“
