EP.5
1299 คำ
เช้าวันต่อมา
"อ่ะ อื้ออ เจ็บจัง ซี๊ดดด" มิ้นต์ที่ตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันนั้น เธอรู้สึกเจ็บจิมิและระบมตัวเป็นอย่างมาก อย่างกับผ่านสมรภูมิมาไม่มีผิด แต่ตอนนี้เธอรับรู้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนที่นอนข้างๆเธอ ซึ่งมันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่เจ ผู้ชายที่ฉันยอมยกความบริสุทธิ์ให้กับพี่เขาเมื่อคืนนี้ เขาเป็นผู้ชายคนแรกของฉันเลยนะ แล้วยิ่งเวลานี้ตอนที่พี่เขาหลับยิ่งดูน่ารักและดูมีเสน่ห์จัง ยิ่งมองใกล้ๆก็ยิ่งหล่อ
"จะมองหน้าพี่อีกนานไหม" เจเอ่ยถามแม้กระทั่งตัวเองยังไม่ลืมตา เลยทำให้มิ้นต์ตกใจจนสะดุ้งตัวโหย่ง
"อ่ะ..เอ่อ..หนูไม่ได้มองสักหน่อย" มิ้นต์พยายามขขขขขขแก้ตัวอย่างน้ำขุ่นๆ หึยย ตื่นตั้งแต่ตอนไหนกันล่ะเนี่ย
"หึ! เธอช่างกล้านะ แถจนถลอกหมดล่ะมั้ง ก็เห็นๆกันอยู่ หลักฐานมันฟ้อง" ยังมีหน้ามาปฏิเสธอีกนะยัยเด็กดื้อ แก้ตัวน้ำขุ่นๆชัดๆ
"ก็..ก็ใครใช้ให้พี่นอนไม่ตื่นเองล่ะ ชิ" เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นหูเจที่ได้ยิน
"ฉันตื่นตั้งนานแล้วเถอะ มีแต่เธอนั่นแหละที่ไม่ยอมตื่น" ผมตื่นนอนก่อนน้องได้สักพักแล้ว แต่น้องนอนในอ้อมกอดผมอยู่ไง ถ้าผมจะลุกก็กลัวจะรบกวนการนอนของเธอ
"เอ่อ..หนูขอโทษค่ะ" ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่เจจะตื่นเช้าขนาดนี้ เมื่อคืนเห็นใช้แรงไปตั้งเยอะ ไม่คิดว่าจะตื่นเร็ว
"ไม่จำเป็นหรอก ฉันว่าเรามาคุยกันหน่อยไหม" ผมอยากคุยกับเธอให้รู้เรื่องและชัดเจนทั้งสองฝ่าย
"ค่ะ ได้ค่ะ" พี่เจจะคุยกับฉันเรื่องอะไรนะ พี่เขาคงไม่คิดจะทิ้งฉันหรอกใช่ไหม ไม่งั้นฉันคงเสียใจแย่เลยนะ
"ตอนนี้เราสองคนมาคบกันนะ ไหนๆเรื่องมันก็มาขนาดนี้แล้ว ฉันเป็นผู้ชายแล้วฉันก็มีความรับผิดชอบมากพอ" ถ้าเราสองคนจะลองคบกันดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร ไหนๆมันก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ถ้าไปกันไม่รอดจริงๆผมก็คงจะให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อน
"ถ้าพี่แค่ต้องการรับผิดชอบหนู พี่ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นะคะ หนูเต็มใจให้พี่เอง หนูไม่เรียกร้องเอาอะไรหรอกค่ะ" ถ้าพี่เค้าแค่ต้องการรับผิดชอบฉันอย่างเดียว ฉันก็ไม่ต้องการหรอก ได้แต่ตัว แต่หัวใจไม่ได้ มันจะมีความหมายอะไร
"ไม่ได้ ยังไงฉันก็จะรับผิดชอบเธอ เราลองมาคบกันดูก่อน ฉันอยากให้เราสองคนรู้จักกันให้มากกว่านี้ ถ้าวันไหนที่ฉันมั่นใจว่าฉันชอบเธอ รักเธอ วันนั้นเราสองคนจะแต่งงานกันนะ" ผมไม่ได้แค่อยากรับผิดชอบเธออย่างเดียว แต่อยากให้เราสองคนเปิดใจให้กันด้วย ผมไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าเราสองคนจะเป็นยังไง ยังจะเดินไปด้วยกันได้หรือป่าว แต่ผมก็อยากลองดูสักตั้ง
"ก็ได้ค่ะ หนูจะรอนะคะ แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งพี่เจเจอคนที่พี่รัก พี่บอกหนูได้เลยนะคะ หนูจะถอยให้พี่เอง" ฉันดีใจนะที่พี่เขาอยากรู้จักกับฉัน แต่ในใจลึกๆก็แอบน้อยใจอยู่บ้าง สักวันพี่เขาจะรักฉันด้วยหัวใจจริงๆใช่ไหม ฉันจะไม่รอพี่เขาเก้อใช่ไหม
"ถ้าฉันตัดสินใจคบกับเธอ ฉันไม่มีวันสนใจใคร" แค่ทุกวันนี้ผมก็ไม่เคยสนใจใครอยู่แล้ว มีแต่เธอนี่แหละที่โผล่เข้ามาในชีวิตผมได้ยังไงก็ไม่รู้ อย่างน่าเหลื่อเชื่อ แต่ก็แปลกที่ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือรำคาญเธอเลย
"จริงๆหรอค่ะ พี่ไม่ได้พูดให้หนูดีใจเล่นๆใช่ไหม" ทำไมฉันรู้สึกดีกับคำพูดของพี่เจจัง ดูเหมือนพี่เจให้ความหวังฉันยังไงก็ไม่รู้
"เธอให้เวลาฉันหน่อยล่ะกัน ฉันไม่เคยสนใจใคร แต่ฉันจะพยายาม ฉันก็จะให้เวลากับเธอเช่นกัน ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว เธอเข้าใจใช่ไหม"
"ค่ะ หนูเข้าใจ" ฉันมองหน้าพี่เจยิ้มๆอย่างน้อยเราสองคนตอนนี้ก็ไม่ได้แย่ แค่จุดเริ่มต้นของเราไม่เหมือนใครก็แค่นั้นเอง
"ต่อไปเธอย้ายมาอยู่กับฉันนะ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะดูแลเธอเอง เธอเตรียมตัวเถอะฉันจะพาเธอไปเก็บของ" ผู้หญิงของผม ผมก็อยากดูแลให้ดีที่สุด เพราะเราจะได้ไม่เสียดายเวลาที่เราได้ทำไป อย่างน้อยก็เป็นความทรงจำดีๆให้กัน สักวันนึงผมจะได้ไม่เสียดายเวลาที่ผมไม่ทำอะไรให้เธอในวันนั้น
"เอ่อ...แต่หนูอยู่ห้องเช่าก็ได้นะคะ หนูไม่รบกวนพี่ดีกว่า" ยังไงฉันก็ไม่อยากรบกวนพี่เขาหรอก ถึงจะเป็นคนที่ฉันตกลงคบด้วยในตอนนี้ก็เถอะ ฉันไม่อยากรบกวนเขามากจนเกินไป
"เธออย่าดื้อ เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ก็ต้องอยู่กับฉันสิ" ยัยเด็กนี้เริ่มดื้อขึ้นมาแล้วสิ
"ค่ะ หนูเป็นผู้หญิงของพี่ แต่หนูดูแลตัวเองได้นะคะ" ฉันให้เหตุผลของฉันกับพี่เขาไป แต่พี่เขามองตาฉันเขม็งเลย ดูน่ากลัวจัง ทำไมพี่เจเอาแต่ใจแบบนี้นะ แถมดูดุๆด้วย แต่ฉันก็ชอบนะ คริ คริ
"'งั้นเธอก็ลุกไปอาบน้ำ หรือจะให้ฉันอุ้มเธอไปอาบน้ำดีล่ะ" เจมองหน้ามิ้นต์อย่างเจ้าเล่ห์ ทบทวนเรื่องเมื่อคืนสักหน่อยก็คงดี ตอนนี้พึ่งเช้าๆเอง หึ!
"เอ่อ.. หนูไปเองดีกว่าค่ะ" ดูหน้าพี่เจแล้วไม่น่าไว้ใจเลย ฉันยังระบมจิมิฉันอยู่เลยนะ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่ ต้องหาทางชิ่งก่อน
"หึ! งั้นก็รีบไปสิ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ" ถ้าฉันเปลี่ยนใจขึ้นมาเธอจะลำบากเอานะสาวน้อย
"ค่ะๆหนูไปเดี๋ยวนี้แหละ" ก่อนที่ฉันจะค่อยๆเดินลงจากเตียงอย่างเบาๆเพราะเจ็บจิมิอยู่ พอเท้าถึงพื้นห้องเท่านั้นแหละ เจ็บซี๊ดดดด!!
"ยังไง เดินไหวไหม ฉันอุ้มไปส่งก็ได้นะ ฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่า" ดูก็รู้ว่าเธอเจ็บอยู่ คงยังเดินไม่ได้ แต่ทำเป็นซ่า
"เอ่อ.. งั้นช่วยอุ้มหนูไปส่งหน่อยได้ไหม หนูเดินไม่ไหว" ฉันพูดอ้อมแอ้มในลำคออย่างเขินๆ
"หึ! ก็แค่นั้น" ผมจึงเดินลงจากเตียงด้วยบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวของผม ก่อนจะอุ้มร่างน้องเข้าห้องน้ำไป ผมวางน้องที่เคาเตอร์ล้างหน้า เพื่อให้เธอทำธุระของตัวเอง
"แปรง ยาสีฟัน หรือของใช้อย่างอื่น แกะใช้ได้เลยนะ คิดซะว่าเป็นห้องของตัวเอง"
"ค่ะ ขอบคุณคะ" ฉันรู้สึกพี่เจดูแลฉันดีจัง ดูพี่เจก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรเลยนะ แค่ติดดุๆนิดหน่อยเอง ก่อนที่ฉันจะเริ่มทำธุระของตัวเอง ฉันใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำไม่นานก็ทำธุระเสร็จ ก่อนจะใช้ผ้าพันตัวแล้วเดินออกจากห้องน้ำมา
- ผู้เขียน
