ตอนที่ 16
ความเงียบและความว่างเปล่าปกคลุมไปทั่วบ้าน
โซฟาที่มักมีใครบางคนนอนอ่านหนังสือหรือแค่นอนมองเขาทำงานไปนิ่ง ๆ ห้องครัวที่มักมีกลิ่นหอมของอาหารเสมอ
ว่างเปล่า
แมททิ้งตัวลงนอนเหยียดยาวบนโซฟาตัวเดียวกับที่อลิสเคยนอน ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นทำงานหรือลุกขึ้นไปดื่มน้ำ
สายตาทอดมองไปนอกหน้าต่าง ฟ้ายังคงมีเมฆครึ้มปกคลุม
อีกไม่นานฝนคงจะตก
"คิดถึงคุณจัง" น้ำเสียงเบาหวิวคล้ายเสียงกระซิบ ไม่ได้อยากให้ใครได้ยิน เขาเพียงตอกย้ำความรู้สึกตัวเองที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้
เมี้ยว เมี้ยว
แมทเด้งตัวลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเสียงแมวร้อง ก่อนจะหัวเราะกับตนเองว่าคงจะบ้าไปแล้ว
เมี้ยว เมี้ยว
"บ้าน่า" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเมื่อได้ยินเสียงร้องของแมวชัดขึ้น เสียงมันใกล้จนเหมือนร้องอยู่หน้าบ้าน
แมทรีบลุกขึ้นจากโซฟาตรงดิ่งไปยังประตูแล้วจับลูกบิดไว้แน่น สูดลมหายใจเข้าปอดจนสุดแล้วปล่อยลมหายใจออกมายาวเหยี
