ตอนที่ 3: ไออุ่นจากมือแม่
411 คำ
ตอนที่ 3: ไออุ่นจากมือแม่
อริน ไม่ได้เป็นเพียงแค่ภรรยาของพ่อ แต่เธอคือผู้ที่เข้ามาดูแลปรนนิบัติทั้งพ่อและผมอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอคือความอ่อนโยนที่เข้ามาเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไป เธออยู่กับเรา...ดูแลเราสองพ่อลูก...นานถึงหกปีเต็ม เธอทำให้พ่อของผมกลับมามีความสุขอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน รอยยิ้มของพ่อกลับมาสดใส มีชีวิตชีวาอีกครั้ง และเธอก็ดูแลผมอย่างดีเยี่ยมเสมอมา ทุกวันเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและบรรยากาศที่สดใส ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากตัวเธอช่างโอบล้อมหัวใจของผมไว้แน่นหนา
กระทั่งสามปีที่แล้ว...วันที่พ่อจากโลกนี้ไปอย่างกะทันหัน ความสุขทั้งหมดก็พลันมลายหายไป อรินก็เปลี่ยนไป ใบหน้าของเธอที่เคยแย้มยิ้มกลับหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาที่เคยมีประกายเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและว่างเปล่า ราวกับโลกทั้งใบของเธอได้พังทลายลงไปพร้อมกับการจากไปของพ่อ และเธอก็เงียบขรึมขึ้นอย่างน่าใจหาย อรินแบกรับความเศร้าไม่ต่างจากผม บางทีอาจจะหนักอึ้งกว่าด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังคงยืนหยัดดูแลผมเหมือนเดิม ราวกับเธอคือเสาหลักของบ้านที่แม้จะบอบบาง ทว่าก็แข็งแกร่งจนน่าประหลาดใจ
เราทั้งคู่...ภากรและอริน...ต่างใช้ชีวิตอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันราวกับ เกาะร้างสองเกาะที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในมหาสมุทรแห่งความเงียบงันอันเวิ้งว้างและไร้จุดสิ้นสุด ต่างฝ่ายต่างโอบกอดความเหงาของตัวเองไว้แน่นหนา จนแทบจะหายใจไม่ออก ราวกับถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น ความเหงาที่เกาะกินใจนี้เองที่ค่อยๆ ผลักดันให้เราเข้าใกล้กันมากขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้เป็นเพียงเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบอีกต่อไป วันเวลาที่ล่วงเลยถึงหกปีได้ก่อร่างสร้างบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาอย่างช้าๆ ความเงียบนั้นเริ่มสั่นคลอนด้วยคลื่นใต้น้ำแห่งความรู้สึก และความรู้สึกบางอย่างที่ผมเองก็ไม่เข้าใจ ได้ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ภายในใจ... มันคือความคุ้นเคยที่เริ่มเปลี่ยนไป...กลายเป็นสิ่งที่ซับซ้อนและน่าหวั่นไหวมากขึ้นทุกวัน... ความหวั่นไหวที่เชื้อเชิญให้ค้นหา
- ผู้เขียน
