ตอนที่ 15: ใต้เงามนต์อารมณ์
766 คำ
ตอนที่ 15: ใต้เงามนต์อารมณ์
ความปรารถนาที่คุกรุ่นในใจของ **ภากร** ไม่เคยจางหายไปไหน แม้เขาจะพยายามหักห้ามใจจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่ภาพและสัมผัสของอรินก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาอยู่เสมอ ความต้องการที่มีต่อแม่เลี้ยงของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงขีดสุด เขารู้ดีว่ามันผิดบาป แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เขาอยากดูแลแม่คนนี้ อยากอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป
บ่ายวันหนึ่ง อากาศอบอ้าวผิดปกติ **อริน** กำลังง่วนอยู่กับการจัดเก็บของในห้องเก็บของที่อยู่ด้านในสุดของบ้าน เป็นห้องแคบ ๆ ที่ไม่ค่อยมีคนเข้าออกนัก เธอมีท่าทางเหนื่อยหอบ เสื้อผ้าที่สวมอยู่แนบชิดกับผิวหนังที่ชุ่มเหงื่อบาง ๆ เผยให้เห็นเส้นสายของเรือนร่างที่เย้ายวนยิ่งขึ้น
ภากรเดินผ่านไปพอดี เขารู้สึกเป็นห่วงในทันที แต่อีกใจหนึ่ง แรงปรารถนาก็พลันพุ่งพล่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาเอ่ยปากเสนอจะช่วยยกกล่องไม้เก่า ๆ ที่ค่อนข้างหนัก อรินยิ้มบาง ๆ ตอบกลับไปว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็ไม่รอช้า เดินเข้าไปหา ร่างกายของอรินอยู่ใกล้จนเขาสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่แผ่ออกมา **กลิ่นกายของเธอที่ผสมกับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ยิ่งปลุกเร้าโสตประสาทของภากร** ทำให้เขารู้สึกราวกับถูกมอมเมา
**ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้** แขนของภากรโอบรัดเอวอรินอย่างช่วยไม่ได้ขณะช่วยประคองกล่องให้ลอยขึ้น **และในจังหวะที่เขาต้องยันกล่องให้มั่นคง ส่วนที่แข็งขืนของเขาก็พลันเบียดและถูไถเข้ากับบั้นท้ายนุ่มนวลของเธอโดยบังเอิญแบบไม่ทันระวัง!** **แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวเวลาสั้น ๆ แต่สำหรับอรินแล้ว กลับรู้สึกเหมือนโดนถูเร้าโลมอยู่นานแสนนาน**
**ทันใดนั้นเอง...ความรู้สึกวาบหวิวรุนแรงพลันแล่นปราดเข้าสู่ใจกลางกายของอริน** เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่แผ่ซ่านมาจากจุดสัมผัสจากด้านหลัง **หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำรัวแรงจนแทบจะทะลุอกออกมา** ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมานานนับปี บัดนี้กลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างฉับพลัน **ร่างกายของเธอตอบสนองอย่างรุนแรงจนรู้สึกชื้นแฉะตรงจุดนั้น** เหมือนมี **"อะไรบางอย่างค่อย ๆ ไหลเยิ้มออกมา"** ความรู้สึกประหลาดที่บอกไม่ถูก ทั้งน่าสยิว โหยหา และน่าหวาดกลัว ปะปนกันอยู่ในใจ
อรินตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวของภากรที่รดต้นคอ **กลิ่นเหงื่อของชายหนุ่มยิ่งกระตุ้นเร้าโสตประสาทของเธอ** ทำให้ความรู้สึกนั้นยิ่งพุ่งซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย เธอพยายามควบคุมสีหน้า แต่ใบหน้าก็แดงก่ำขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอพยายามรวบรวมสติ แต่ร่างกายก็อ่อนระทวยลงช้า ๆ
**ภากรตระหนักถึงส่วนที่แข็งขืนของร่างกาย** ที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนและไม่อาจควบคุมได้ภายใต้กางเกงที่แนบเนื้อ **ความรู้สึกเสียวซ่าน** พลันแล่นปราดขึ้นมาจากส่วนลึกของช่องท้อง **ราวกับมีกระแสไฟฟ้านับพันแล่นไปทั่วทุกเส้นประสาท** เขากัดริมฝีปากแน่น พยายามควบคุมแรงปรารถนาที่พุ่งพล่าน มือของเขาที่สัมผัสร่างกายของอรินอย่างแนบชิด พยายามจะควบคุมตัวเองไม่ให้เกินเลยไปมากกว่านี้ **เขารู้สึกได้ถึงความแฉะชื้น** ที่ก่อตัวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ภายใต้ร่มผ้า เขาเองก็ทรมานกับการต่อสู้กับแรงกระตุ้นจากร่างกายตัวเองอย่างหนัก
ทันทีที่กล่องไม้ถูกวางลงบนชั้นอย่างเรียบร้อย ภากรก็ผละตัวออกจากอรินอย่างรวดเร็วโดยไม่รอช้า **"เดี๋ยวผมมานะครับแม่!"** เขาเอ่ยเสียงหอบนิด ๆ ก่อนจะรีบกึ่งวิ่งออกจากห้องเก็บของตรงไปยังห้องน้ำอย่างเร่งรีบ **ในหัวมีเพียงความคิดเดียวคือต้องรีบไปจัดการกับความรู้สึกร้อนรุ่มและเก็บซ่อนความต้องการที่เกินเลยนี้ไว้ให้มิดชิดที่สุด**
อรินยังคงยืนนิ่งค้างอยู่ตรงกลางห้อง มือของเธอแนบลงบนสะโพกอย่างเผลอไผล **ความชื้นแฉะที่รู้สึกได้ตรงจุดนั้น** ยิ่งตอกย้ำถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอสูดหายใจเข้าลึก พยายามสงบอารมณ์ที่ปั่นป่วน แต่หัวใจก็ยังคงเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้จักกำลังเข้าครอบงำเธออย่างสมบูรณ์
---
- ผู้เขียน
