บทที่ 21
ไม่มีอะไรติดค้าง
1 อาทิตย์ต่อมา
ห้องทำงานติณห์
"คุณธันย์ช่วยพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นด้วยนะคะ ถ้าพูดเสียงเย็นชวนขนลุกผู้มีพระคุณของฉันคงได้วิ่งหนีไปก่อน"
"รู้แล้วน่า"
นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ที่ธันย์ได้ฟังคำเตือนจากผู้หญิงที่ชื่อม่านฟ้า หลังจากที่การเจรจาจบลง เขาก็คิดวางแผนจะไปหามาริสาที่คฤหาสน์ แล้วอธิบายทุกสิ่งพร้อมทั้งขอเธอแต่งงาน
"อย่าลืมคุกเข่านะคะ ขอโทษแบบอ้อนวอนสุดชีวิตเลย ที่โกหกว่าตายมาตลอดหนึ่งปี"
"รู้แล้ว..ต้องให้ฉันทำให้ดูด้วยเลยไหม"
"จริงด้วย พวกเรามาซ้อมกันสักครั้งเถอะค่ะ เอาเป็นฉากขอแต่งงานดีไหม คุณธันย์จะได้ไม่ประหม่าตอนขอผู้มีพระคุณแต่งงานจริง ๆ"
"เหอะ คิดว่าฉันจะประหม่าหรือไง"
"แต่เขย่าขาไม่หยุดเลยนะคะตั้งแต่มา"
ม่านฟ้าพูดออกมาเสียงเรียบ ปรายตามองไปที่ขาของธันย์ที่กำลังเขย่าอยู่เพราะเขารู้สึกประหม่า ไม่ได้ถึงยังไงผู้มีพระคุณก็ต้องมีการขอแต่งงา
