บทที่ 5 ไม่รักก็ปล่อยกันไป 5/1

976 คำ

วันนี้เขมมิกาออกมาจากบ้าน เพราะเธออยากพบมาลิค เพื่อเตรียมเอกสารก่อนเดินทาง เธออยากไปเรียนต่อปริญญาเอกอีกด้วย หญิงสาวไม่อยากใช้เวลาอยู่ที่เมืองไทยอีกแล้ว เธอพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง มันคงพอทำให้เธอกับลูกได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติสุขได้ ทว่าในเวลานี้ปรเมศได้ผ่านมาที่ร้านอาหารพอดี เขากำมือแน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะคิดหาทางแอบฟังคนทั้งคู่สนทนากัน เขาใช้เวลาไม่นานเครื่องดักฟังถูกนำไปวางที่โต๊ะอาหารทันที เพราะชายหนุ่มรู้จักกับเจ้าของร้าน เขาแอบติดเครื่องดักฟังไว้ที่แจกันดอกไม้ ก่อนจะสั่งให้พนักงานนำไปเปลี่ยนกับอันเดิม ซึ่งเขมมิกากับมาลิคก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะคิดว่าทางร้านคงอยากสร้างบรรยากาศน่ารับประทานอาหารมากขึ้น “ผมดีใจนะครับที่คุณเขมตัดสินใจจะไปกับผม” “เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม