บทที่ 6 สุดท้ายก็ยอม6/2

707 คำ

///ผ่านไปหลายวัน/// ภายในห้องนั่งเล่นที่เคยเต็มไปด้วยบรรยากาศร่มรื่น หลังจากเขมมิกาเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ คนที่ไม่มีความสุขกลับกลายเป็นปรเมศ เขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมอารมณ์โกรธได้ จึงอยากให้เขมมิกาเดินออกไปจากชีวิตของเขา นั่นคือเหตุผลหลักเพราะคำว่ารัก ไม่อาจทำร้ายเธอได้อีกต่อไป ก่อนที่เรื่องราวมันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ปรเมศเลือกที่จะผลักไสหญิงสาวออกไปให้พ้นจากผู้ชายอารมณ์ร้ายอย่างเขา “หยุดดื่มได้แล้วครับบอส” นทีเลิกงานมากลับต้องเห็นภาพเจ้านายเมาหัวราน้ำแทบทุกวัน “มหาวิทยาลัยเกษมเมฆา เสร็จไปกี่เปอร์เซ็นต์แล้ว” “ตอนนี้ราวแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับบอส”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม