หลายวันผ่านไป…
ไอรักนั่งจดสิ่งที่ได้เรียนรู้ที่ผ่านมาใส่สมุดเล่มเล็กของเธอ มีบ้างที่หญิงสาวโทรไปเล่าเรื่องที่สวนปลายฟ้าให้พ่อฟังเป็นระยะ เธอไม่คิดจะปิดบังคุณพ่อ ไอรักตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดที่ค้างคาอยู่ในใจ พ่อของเธอเองก็ตกใจมากที่เธอเอาเรื่องความรักมาปรึกษา
“ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว เมื่อคืนยังเห็นนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่เลย โดนพ่อว่ามารึไงยะ”
แพรวพราวยังคงเป็นเพื่อนที่ใส่ใจเธอเสมอ ไอรักเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสาวฟัง รวมถึงเรื่องวันนั้นที่นรินทร์คุยกับเธอ แพรวพราวเห็นดีด้วยที่ไอรักตอบไปแบบนั้น เพราะเรื่องทุกเรื่องต้องใช้เวลาในการคิดทบทวน
“ไม่เลย พ่อยังคงเข้าใจฉันเสมอย่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ดีที่ท่านเข้าใจแก ไม่เหมือนฉัน…” แพรวพราวทำเสียงหงอย
“อย่าเสียใจไปเลย เพราะฉันเหลือพ่อเพียงคนเดียว เราเลยต้องเข้าใจกัน แต่แกยังมีทั้งพ่อและแม่ ถ้าจบงานนี้แล้วแกก็กลับไปเยี่ยมท่านบ้างนะ อย่าดื้อนักเลย
