"กินที่นี่" เขาเอ่ยพลางเอื้อมมือไปจับข้อมือของนางแล้วดึงให้เข้ามาใกล้ก่อนจะจับให้นางนั่งลงข้างๆ ตนเอง ใช้อีกมือเลื่อนชามโจ๊กที่อยู่ตรงหน้าไปให้นาง แล้วเอ่ยเรียก "เยว่จื่อ" ครั้งหนึ่ง เพียงครู่เดียวเยว่จื่อก็กลับมาพร้อมกับโจ๊กชามใหม่สำหรับจ้าวเฟิ่งเจี๋ย อีกสามคนพากันจ้องมองการกระทำของเขาอย่างจงใจจับผิด แต่จ้าวเฟิ่งเจี๋ยหาได้สนใจพวกเขาไม่ "กิน!!! " เขาเอ่ยแล้วหันไปมองเหมยกุ้ยฮวา นางกลอกตาใส่เขาคราหนึ่ง แล้วถอนหายใจออกมาอีกคราหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าตักโจ๊กเข้าปากโดยไม่เอ่ยคำใดออกมา
สิ้นสุดมื้ออาหารเช้า บุรุษทั้งสี่รวมทั้งเหมยกุ้ยฮวายังคงนั่งอยู่ภายในห้องโถงของร้านขายยา
"ลู่หลิน เจ้ามีข่าวจากสองแคว้นมาแจ้งแก่พวกเรามิใช่หรือ" กู่จางเหว่ยเอ่ยเปิดโอกาสให้น้องสาว เพราะนางไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน เขาจึงต้องอ้างว่านางเป็นคนของเขาเพื่อให้ได้รับความน่าเชื่อถือ และความไว้วางใจ
"ขอรับคุณชายใหญ่" เหมยกุ้ยฮว
