เยว่เฉิงเดินออกมาด้านนอกแล้วปิดประตูลง เขายืนเฝ้าหน้าห้องด้วยท่าทางสงบนิ่งเหมือนเช่นเคย เพียงแต่ภายในใจกลับไหววูบตามเสียงสะอื้นไห้ที่ดังแว่วออกมาจากภายในห้องด้านหลัง อย่างไรคุณชายของพวกเขาก็เป็นเพียงเด็กชายวัย ๑๒ ปี ซ้ำยังโดดเดี่ยวตัวคนเดียวไร้ที่พึ่งพิง จะทนแบกรับการสูญเสียเช่นนี้ได้อย่างไร แม้จะพบกับคุณหนูกู่ได้เพียงไม่นาน แต่ทว่าพวกเขากลับเห็นการเปลี่ยนแปลงของผู้เป็นนายอย่างชัดเจน รอยยิ้มที่เลือนหายไปตั้งแต่เมื่อ ๗ ปีก่อนกลับคืนมาอีกครั้ง เหมือนผืนดินแห้งแล้งได้รับหยาดพิรุณโปรยปรายที่สวรรค์ประทานมาให้ ทั้งที่ดอกหญ้ากำลังจะผลิบาน แต่สวรรค์กลับเรียกคืนความชุ่มชื่นนั้นกลับไปเสียแล้ว นี่มันโหดร้ายเกินไปไม่ใช่หรือ
ข่าวการป่วยของเหมยกุ้ยฮวาแพร่สะพัดไปทั่ว แม้แต่ลี่ไทเฮาที่ทรงปิดตำหนักด้วยประชวรต้องลมเย็นยังทรงส่งกงกงเป็นตัวแทนพระองค์มาเพื่อเยี่ยมดูอาการ ฮ่องเต้ฉงเจินทรงพระราชทานยา และสมุนไพร
