ขณะที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เสียงรถยนต์ปลุกให้คนที่กำลังจมอยู่กับความคิดมองออกไปนอกบ้าน ร่างอวบผุดลุกจากโซฟาแล้วตรงไปยังหน้าต่าง แต่เมื่อเห็นร่างสูงของ เกริกพลหัวใจของหล่อนก็ไหววูบ ไม่ใช่ดีใจแต่เป็นความรู้สึกผิดที่ไม่เคยคิดถึงเขาเลยในระยะหลังมานี้...
“แป้ง...” ร่างสูงใหญ่ร้องทักทันทีที่หญิงสาวก้าวออกไปเปิดประตูให้
“สวัสดีค่ะพี่เกริก” ฝ่ายนั้นยิ้มกว้างเมื่อได้พบหน้าผู้หญิงที่อยู่ในใจของตนมาตลอด
“คิดถึงแป้งจังเลย หลังๆ แป้งแทบไม่ติดต่อพี่เลย รู้ไหมว่าเป็นห่วงแค่ไหน” เขาต่อว่าทันทีที่ก้าวเข้ามาภายในบ้าง ทำให้หญิงสาวต้องฝืนยิ้มพลางเอ่ยขอโทษ
“แป้งขอโทษค่ะ แต่หลังๆ ค่อนข้างวุ่นสักเล็กน้อย”
คนที่ก้าวตามเข้ามานั่งในห้องรับแขกพยักหน้าเข้าใจ
“นั่นสิ เห็นป้าวรรณบอกเหมือนกันว่าพี่ปูนไม่สบาย แล้วนี่พักผ่อนอยู่ใช่ไหม”
หญิงสาวหน้าหม่นลงทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยถามถึงพี่สาว
“อย่ากังวลเลยนะแป้ง เดี๋ยวทุ
