“เจ้าลูกกระรอก เจ้าฟังอาการที่ข้าจะพูดต่อจากนี้ให้ดีนะ หากอาการไหนตรงกับที่เจ้ากำลังเผชิญอยู่ก็ให้เจ้าหลับตาตอบกลับมาหนึ่งครั้ง แต่ถ้าหากอาการไหนไม่ตรงกับที่เจ้ากำลังเผชิญอยู่ก็ให้เจ้าหลับตาตอบกลับข้ามาสองครั้ง” พูดจบ เมิ่งเจียวซินก็เริ่มกล่าวคำถามออกไปทีละข้อพร้อมกับหยุด เพื่อมองคำตอบจากดวงตากลมโตของลูกกระรอกไปด้วย
“ยามที่ยาพิษเริ่มสำแดงอาการ เจ้าจะรู้สึกหนาวเย็นราวกับว่ากำลังถูกจับแช่ลงไปในน้ำที่เย็นจัดเลยใช่หรือไม่? ... จากนั้นเจ้าก็จะเริ่มขยับร่างกายของตนเองไม่ได้ ราวกับว่าเนื้อตัวของเจ้ามันกำลังแข็งค้างเลยใช่หรือไม่? ... แล้วยามนี้เจ้าไม่อาจเดินลมปราณหรือใช้พลังได้ดั่งใจต้องการใช่หรือไม่? ...”
เมื่อได้รับคำตอบจากเจ้าตัวเล็ก เมิ่งเจียวซินก็มั่นใจไปถึงแปดในสิบส่วนเลยว่า ยาพิษในร่างกายของลูกกระรอกคือ ยาพิษค่ำคืนเหมันต์ ซึ่งก็เป็นยาพิษตัวเดียวกับที่พระเอกของนิยายเรื่องนี้น่าจะกำลังเผชิญ
