โจวหลิวอิงยื่นมือไปรับจอกชาจากเมิ่งเจียวซินมาดื่ม แล้วกล่าวต่อ
“เรื่องต่อไปที่ป้าจะพูดก็คือ เรื่องของซุนเย่ผิง ที่จริงเรื่องนี้ป้าอยากพูดกับเจ้าหลายคราแล้ว แต่ทว่าทุกครั้งที่ไปยังเรือนของเจ้า จูมี่ และคนในเรือนก็มักจะมาวนเวียนอยู่ข้างกายเจ้าเสมอ ป้าก็เลยไม่มีโอกาสได้พูดเรื่องนี้กับเจ้าสักที
ตอนที่ซุนเย่ผิงเดินเข้ามาขายตัวเป็นนางคณิกาในหอโคมเขียวของป้า ยามนั้นเป็นช่วงที่ป้าค่อนข้างจะงานยุ่ง แล้วกฎเหล็กในหอโคมเขียวของป้ามีเพียงข้อเดียวก็คือ จะรับซื้อเฉพาะสตรีที่เต็มใจเท่านั้น ดังนั้นการตรวจสอบประวัติความเป็นมาของสตรี จะเรียกว่าหละหลวมเลยก็ได้ เพราะถ้าหากตรวจร่างกายแล้วผ่าน และไม่มีท่าทีว่าถูกบังคับฝืนใจให้มา ทางหอโคมเขียวของป้าก็รับซื้อเอาไว้ทั้งหมด
ถึงแม้ว่าหลังจากนั้น ยามป้าเห็นใบหน้าของซุนเย่ผิง ป้าจะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา แต่ป้าก็จำนางไม่ได้อยู่ดี แล้วที่จริงเรื่องนี้ก็ต้องโทษบิดาขอ
