สิบปีก่อน…
ย่างก้าวแรกยามเมื่อจางลี่เลือกเส้นทางโลกีย์
‘หากเจ้าต้องการที่จะเรียนรู้การเป็นแม่เล้า สิ่งแรกที่เจ้าจะต้องจ่ายคือเรือนร่างของเจ้า! เนื้อหนังมังสาของคณิกาทุกนาง ย่อมเป็นของหอพิณสวรรค์ เจ้าเข้าใจความหมายข้อนี้หรือไม่?’ ลู่เจ๋อเอ่ยเสียงเยียบเย็น คำพูดของชายหนุ่มคล้ายไม่อาจทำให้ผู้ฟังสามารถที่จะปฎิเสธได้
จางลี่พยักหน้าช้าๆ “ข้าไม่มีสิ่งใดที่จะโต้แย้ง เชิญคุณชายลู่สั่งการมาเถิด”
‘เช่นนั้นข้าจะหาบุรุษมาเป็นคู่ซ้อมมือของเจ้า ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้วก็อย่าได้นึกหวนเสียใจทีหลังเป็นอันขาด!’ ลู่เจ๋อยังคงพูดเสียงราบเรียบ นัยน์ตาเยือกเย็นคู่นั้นหาได้มีความรู้สึกสงสารหรือเห็นใจในชะตาชีวิตของผู้อื่นไม่
‘ได้’
ภายในเรือนบุปผาแรกแย้ม…
เรือนกายแกร่งแนบทุกสัดส่วนของร่างอรชรที่นอนราบบนเตียงนุ่ม ริมฝีปากหนาของบุรุษร่างกำยำผู้หนึ่งกำลังจะครอบครองเนินเนื้อนุ่มดุจถวิลหา จางลี่หลับตาลงช้าๆ ด้วยควา
