เจ้าถิ่น…
เหมือนวันนี้จะเป็นวันเที่ยวอีกหนึ่งวันของลูกชายฉัน นอกจากว่ายน้ำแล้วตั้งใจว่าจะพากลับห้องเลยคุณพายุก็ชวนเราไปเที่ยวกันต่อ พอจะปฏิเสธลูกชายฉันกลับบอกว่าอยากไปเที่ยวสวนสัตว์ด้วยกันกับพ่อพีทของเขาและคุณครูของเขาด้วย เราสี่คนเลยต้องไปเที่ยวด้วยกันอย่างปฏิเสธไม่ได้
“พายัพอยากให้คูมคูอุ้ม”
สองแขนของคนตัวเล็กชูขึ้นหาคุณพายุหลังจากที่พวกเราลงจากรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พีทที่กำลังเดินเข้าไปหาถึงกับชะงักพร้อมกับหันมายู่หน้าใส่ฉันเพราะไม่พอใจที่ถูกแย่งลูกไปอุ้ม
“นายอุ้มมาทั้งวันแล้วนะ ให้ลูกอยู่กับครูเขาบ้างสิ ตอนนั่งรถมานายก็เอาแต่ให้พายัพนั่งตักตลอดทางไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”
ฉันดุคนข้าง ๆ เพราะตลอดทางที่ขับรถมาเขาเป็นคนนั่งกับพายัพเพราะคุณพายุอาสาจะขับรถให้ เนื่องจากทั้งฉันและเขาต่างก็ไม่ชำนาญทางจึงไม่ได้ปฏิเสธ
“ก็วันก่อนฉันได้ยินเฮียทัพบอกให้เธอกับพายัพอยู่ห่าง ๆ ไอ้ครูนั่น”
คนข้าง
