พ่อจอมกระล่อน

1137 คำ

ใช้เวลานานเป็นชั่วโมงกว่าจะอาบน้ำเสร็จคนตัวโตที่เอาแต่ใจเอาแต่รังแกฉัน ตอนนี้ฉันเดินออกมาพร้อมกับชุดสีดำยาวถึงตาตุ่มแขนก็ปิดมิดชิด ราวกับผู้หญิงอาหรับ นี่ฉันคิดอะไรกันเนี่ย ฉันได้แต่คิดตัดพ้อในใจ ฉันกำลังคิดอยู่ว่าต้องเรียกแท็กซี่เพื่อจะกลับไปคอนโดไม่อย่างนั้นยายเมย์คงเป็นห่วงฉันแน่เลย ฉันแต่งตัวเตรียมจะบอกลาเขาอย่างเป็นทางกา รแต่คิดไปคิดมาเดินหนีหายไปเลยซะดีกว่า ฉันที่เก็บกระเป๋าข้าวของแล้วเดินค่อยๆเดินออกมาเงียบๆฉันสำรวจไปรอบๆนี่มันคฤหาสน์ชัดๆฉันเดินแทบหลง ใช่แล้วฉันหลงค้า.....ไม่รู้จะออกไปทางไหนก็เลยต้องรอคนตัวโตเดินออกจากห้องน้ำ ฉันที่นั่งรอเขาอยู่ด้านล่าง ขณะที่ผมกำลังเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าอยู่ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ กลับไม่เห็นร่างแม่สาวน้อยร่างอวบของผมแม้แต่เงาก็ไม่เห็น หรือว่า... ผมจึงรีบแต่งตัวและเดินตามลงมา ผมเดินลงบันไดมากวาดสายตาหาคนที่กำลังคิดจะหนีผมไปอยู่ณตอนนี้ แล้วก็เห็นหน้าสาว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม