อิฐพาแตงกวาออกมาจากโรงแรมโดยมีธามธาวินอาสาขับรถให้ ตลอดการเดินทางเกิดความเงียบขึ้น สายตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่ยังคงหลับใหลอยู่ในอ้อมกอดของเขาก่อนที่อิฐจะเงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองธามธาวินพร้อมกับเอ่ยบางอย่างออกมา
“ไอ้ธาม... กูขอได้ไหมเรื่องนี้อย่า.....”
“อืม... กูไม่บอกใครหรอก... อายตาเองก็จะไม่รู้เรื่องนี้เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของมึง กูเข้าใจ... ส่วนเรื่องต่อจากนี้ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอกละกันกูพร้อมช่วย” อิฐยังพูดไม่ทันจบประโยคธามธาวินก็ตอบกลับออกไป เพราะเขารู้ดีว่าอิฐต้องการที่จะพูดอะไร อิฐที่ฟังเพื่อนพูดแบบนั้นก็พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่รถจะแล่นเข้ามาจอดสนิทที่คอนโดของอิฐ แต่ก่อนที่อิฐจะได้ลงจากรถเสียงของธามธาวินกลับรั้งเขาไว้
“ไอ้อิฐ... กูไม่อยากยุ่งเรื่องของมึงหรอกนะ แต่กูอยากเตือนมึงอย่างหนึ่ง... ความสัมพันธ์ในสถานะที่มึงเป็นอยู่สุดท้ายแล้วมันจะทำให้ทุกอย่างพัง..
