“โอ้ว...ศราขา...” บุรัสกรแทบหวีดร้องเมื่อปากหยักค่อยๆ ขยับลงต่ำ แล้วมันก็กำลังบดคลึงบนพื้นที่อันแสนเป็นส่วนตัว
กลีบกุหลาบของเธอทั้งเยิ้มและก็บานฉ่ำ มันกำลังต้อนรับภมรภู่ที่เก่งฉกาจและก็แสนเร่าร้อน
นิ้วเรียวยาวของศรานั้นว่าดีแล้ว แต่ทันทีที่เขาแทนมันด้วยชิวหาสากที่ร้อนกรุ่น เธอเองก็ทำได้เพียงแค่แอ่นปะทะ สะโพกผายเหมือนจะปริแตกเพียงแค่ถูกลิ้นสว่านซอกไซ้ไปทุกที่
“อ่าห์...มันดีมากเลยค่ะที่รัก”
คำว่า ‘ที่รัก’ เหมือนจะยิ่งทำให้ศราทุ่มสุดตัว เขาอยากได้ยินมันตลอดไป อยากเป็นบุคคลที่เธอรักและมีใจ
“ที่รักขา ศราทำอีก...” เธอกดไปบนกลุ่มผมดกดำ ตอนนี้แอ่นกายด้วยความรู้สึกที่ธรรมชาติมันสอนสั่ง เธอต้องการเขา และดูเหมือนมันจะมากขึ้นเรื่อยๆ
ยอดถันเหมือนจะตั้งชูยอด ความรู้สึกวูบวาบเหมือนกำลังหลั่งไหลไปกองรวมอยู่ที่กลางกาย และไม่นานแสงสีขาวก็เหมือนสว่างวาบที่กลางหน้าผาก
เธอหวีดร้องออกมาอย่างลืมอาย แล้วก
