ตอนที่ 2 เข้าค่าย

1232 คำ
เรื่อง Love​ at first singht รักแรกพบ?? (.....? ?มินิ) Episode 2 ลืมบอกไป..เราเป็นคนนิ่งๆก็จริง แต่ใครแรงมาเราก็เฉยๆ คะ ใครดีเราก็ดี ใครสุภาพเราก็สุภาพ แต่ดูรวมๆทุกคนว่าเราเป็นคนเรียบร้อยไม่เรื่องมาก @ตัดมาวันเข้าค่ายพักแรม มันเป็นกิจกรรมค่ายเยาวชนอะ ครูสังคมก็ขาดไม่ได้ แต่เรามันแค่นักศึกษา ครูฝึกสอนหรอก และมีครูแบบบรรจุมา4คน..อาวุโสทั้งนั้น ครูเจน 29 ครูบี30 ครูซี32 ครูพัต35 ครูนาย33 บรืนๆๆๆๆ.. มาด้วยรถกะบะ เพราะมันไม่ไกลสักเท่าไหร่นั่งครึ่งชั่วโมงก็ถึงค่ายเป็นที่เรียบร้อย ต่างคนต่างหิ้วสัมภาระของตัวเองลงจากรถไป ขิง : พี่มินิเดี๋ยวหนูช่วยถือค่ะ เด็กกลุ่มนี้พวกเราสนิทกัน เราเลยให้เรียก พี่มินิ ฉัน : ไม่เป็นไรของพี่ไม่หนัก ขิงไปเถอะ..รีบไป โน่นเพื่อนๆเขาเรียกรวมล่ะ แนน : ค่ะพี่มินิ งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ ฝน : เจอกันหลังแยกแถวนะคะ ฉัน : จ้ะ ไปเถอะ.. แล้วเด็กๆก็วิ่งไปเข้าแถมรวม..มีพี่ๆทหารยืนอยู่สามสี่นาย.. พี่ทหาร1 : ครบแล้วใช่ไหม ทั้งหมดนั่ง พรึ่บ!!!! นั่งกันอย่างพร้อมเพียง.. พูดผ่านโทรโขง เสียงดังพอควรแหละ พี่ทหาร2 : นี้ก็เป็นครั้งที่7แล้วนะ ของโรงเรียนXXที่พามาเข้าค่ายที่นี่ นักเรียนก็ต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่..คุณครูฝึกสอนรอบนี้ น่ารักจัง นักเรียน : ฮิ้วววววววว!!! ครูฝึกสอนยิ้มหน้าแดง...รวมทั้งฉันด้วย ครูเจน : ครูเก่าๆก็น่ารักนะคะ น้องภีม คนนี้ที่พี่บิวบอกครูภีม แกเป็นคนตลกๆทะเล้นๆ..แถมหล่อจริง.. แต่อีกคนที่อยู่ข้างๆหล่อกว่านะ ผิวออกขาวๆ..แต่ตาแกดูโหดหน้าเคร่งขรึมอ่ะ... ครูภีม : ค้าบ! สวยและหล่อเหมือนเดิม พี่ทหาร1 : พอๆตลอดเลยนะ เห็นครูสวยๆไม่ได้...เอาละครับมาแนะนำชื่อกันก่อนนะพี่ชื่อบาส เรียกว่าครูบาสนะ เนอะ คนนี้จัดได้ว่าหน้าตาดี นักเรียนหญิง : ฮิ้วววว!!!! พร้อมเพียงกันมากเลยค่ะเด็กนักเรียนผู้หญิง พี่ทหาร3 : ผมชื่อ ซิว เรียกว่าครูซิวก็แล้วกันนะครับ.. คนหล่อที่ตาโหดๆหน้าขรึมๆชื่อครูซิวเหรอ? คนที่พี่บิวบอกว่าหล่ออ..หล่อจริงอยู่..แต่ไม่ยิ้มอ่ะ...ฉันได้แอบมองนิ่งๆ.. นักเรียนหญิง : กรี๊ดดดดด!! รอบนี้นักเรียนหญิงกรี๊ดครูซิวกันเลยที่เดียว ก็แหง่ล่ะนางหล่อสุด...ในบรรดาตรงนั้น ครูบี : พอๆๆๆ น้อยๆหน่อยคะ เดี๋ยวเสียภาพพจน์หมดนะเด็กๆ พี่ๆทหาร : 5555555 พี่ทหารคนที่4 : พี่ชื่อ แมนคับ เรียกครูแมนนะครับบบ!! นักเรียนหญิง : ฮิ้ววว ภีม : พี่ชื่อครูภีมค้าบบมีใจก็เรียกพี่ภีมนะคะ.. คนนี้มีความทะเล้น สายตาเจ้าชู้ นักเรียนหญิง : อร้ายยยย พี่ภีม ช่างเลือกมาหน้าตาดีทุกคน.... ภีม : เอาละครับ อยากให้ครูฝึกสอนแนะนำตัวบ้าง มีงี้ด้วยเหรอ? บาส : ไอ้นี่...ตลอดด.. ภีม : น่าาาา.. ครูบี : แหม่ๆ...รุ่นแก่ๆไม่อยากรู้จักบ้างเหรอ? ภีม : แหะๆ รู้จักแล้วทุกคน ความสวยความหล่อก็ไม่ลดน้อยลงเลย ครูซี : ปากหวาน นะฮะ.. ครูซีนางเป็นแบบสาวประเภทสอง.. แต่ยังไม่ทำ เดิมๆทั้งร่าง.. ซิว : ร้อนแล้ว น้องๆเริ่มร้อนล่ะ มึงนี่เล่นตลอดไอ้ภีม.. ภีม : เล่นพรือ กูจริงจังเว้ยย พี่เขาพูดสำเนียงใต้ ครูพัต : เอาๆอย่าได้เสียเวลา น้องๆแนะนำตัวเลยครับ.. หันมาทางพวกเรา " ผมชื่อ นัท ครับ " ยกมือขึ้นไหว้ " ผมชื่อที ครับ " ยกมือขึ้นไหว้ " ฉันชื่อ พิมค่ะ " พนมมือไหว้อย่างนอบน้อม " ฉันชื่อนิลค่ะ " พนมมือไหว้ " ฉันชื่อมินิค่ะ " ฉันรั้งท้ายสุด พร้อมก้มหัวเล็กน้อย พนมมือไหว้ เหลือบตาไปเห็นครูซิวจ้องเราอยู่...แต่ครูภีมยิ้มแป้นเชียว บาส ; ยิ้มไม่หุบนะมึง.. แมน : เอาละๆ นี่ก็จะเที่ยงล่ะแยกกันไป...เอาของสัมภาระไปไว้แล้วลงมาทานข้าวกัน ไอ้ภีมไอ้ซิวพา ครูๆไปที่พัก ส่วนบาสกับผมจะพานักเรียนไป.. ซิว : ครับ..พี่ ภีม : ครับ..พี่ ฉันขอเรียกพี่ๆทหารว่าพี่นะคะ แล้วเราก็แยกย้ายกัน พี่ภีมนำหน้าไป...ต่อด้วยครูเจน ครูบี ครูพัต ครูซี ครูนาย (ไม่ค่อยพูด) และพิม พี่นัท พี่ที ฉันกับนิลรั้งท้าย แต่มีท้ายอีกคือพี่ซิว พอดูใกล้ๆหล่อยิ่งกว่า ยิ่งอยู่ในชุดทหารพรางเขียว หล่อมากกก อย่าว่าอย่างงโน่นอย่างงี้เลย ใครๆก็ละลายถ้ามาเจอกับตัว ถึงเราจะเป็นคนนิ่งๆไม่พูดเยอะก็เถอะ นิล : พี่ซิวเป็นภาคกลางเหรอคะ ซิว : ครับ กรุงเทพฯอ่ะ.. นิล : อ๋อ เหมือนยัยมินิเลย อยู่กรุงเทพฯเหมือนกัน... ซิว : อ๋อเป็นไงมาไงถึงมาฝึกสอนที่นี่ล่ะ.. หันมาถามฉันทันที พร้อมกับมองจ้อง ฉัน : ........ นิล : มินิแกไม่ได้ยินเหรอ พี่เขาถามแก.. นิลหันมาสะกิดฉัน ฉันสะดุ้งนะเพราะมัวแต่ใจลอย ฉัน : อ๋อๆ คือมันมีโครงการเลยสมัครมาด้วย มันดีตรงที่อาจารย์ไม่มาค่อยเช็คค่ะเพราะเราอยู่ไกล แหะๆๆ ซิว : หึๆๆ เขาส่งเสียงในลำคอแล้วเดินต่อไป อยากบอกว่าในมือพี่แกถือปืนอยู่ด้วยนะ..สะพายปืน ยาวๆอ่ะ นิล : พี่ๆ หนักม้าย ปืนนั่น สำเนียงใต้ก็มา ซิว : ไม่หนิ คนใต้เหรอเราอยู่จังหวัดไหนอ่ะ เหมือนจะฟังภาษาใต้รู้เรื่อง นิล : อยู่นครศรีธรรมราชค่ะ...พี่ฟังจนจับใจความรู้เรื่องแล้วเหรอ ซิว : อ๋อ...ครับ พี่อยู่มาสามปีล่ะ ได้ยินออกบ่อยไอ้ภีมพูดบ่อย.. ฉันเดินเงียบๆฟังทั้งสองคนพูดกัน ซิว : แล้วเราอ่ะ มาอยู่นี่กี่เดือนแล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นเมื่อพี่ซิวหันมาถามฉัน ฉัน : สามเดือนแล้วค่ะ... ซิว : คิดถึงบ้านไหม? ฉัน : แรกๆ คิดถึงสุดๆ แต่ตอนนี้ก็ทำใจได้บ้างมีคิดถึงบ้างค่ะ..พี่อ่ะ กลับบ้านบ้างไหม ซิว : พี่กลับไม่บ่อยอ่ะ ได้พักทีก็แค่ห้าวัน...กลับเฉพาะวันสำคัญจริงๆ.. ตอนนี้สายตาพี่เขาดีขึ้นกว่าเก่าดูแบบธรรมชาติไม่เก๊กเหมือนตอนเมื่อกี้.. ฉัน : อ๋อ...ค่ะ พี่พักในค่ายเหรอ? ซิว : ครับ จันทร์ถึงศุกร์พักในค่าย เสาร์อาทิตย์กลับหอพัก เช่าอยู่แถวๆ69อ่ะ..เราอ่ะพักที่ไหน พูดไปพูดมา ดูเหมือนเราจะสนิทกันเร็วกว่าที่คิด. นิล : ว้าวว เราพักอยู่แถวๆ69ด้วยค่ะแมนชั่นที่ชื่อภีระ แมนชั่น....แต่คนละห้องกัน ซิว : อ๋อ ของไอ้ภีมมัน...แม่มันเป็นเจ้าของ.. นิล : เจ๋งเลยย อย่างนี้ต้องตีสนิทเผื่อเขาลดค่าห้องให้555 ยัยมินิช้านไปก่อนน่า เองตามมาน้อ (ภาษาใต้) (แปล: ฉันไปก่อนนะเธอตามมานะ ) ฉัน : อืมม มีความงงเล็กน้อยแหะๆ พูดกับตัวเองแล้วหันไปหาพี่ซิวนางหันมามอง เจอยิ้มนี้มีละลายใจเต้นเลยย.. ฉัน : พี่ซิวยิ้มอะไรคะ.. ซิว : ป่าวว จากที่เขายิ้มอยู่กลายเป็นหุบยิ้มทันที! นามปากกา ByMinne
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม