๑๔
แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าปลุกให้ปลายดาวตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเจ็ดโมงครึ่ง หญิงสาวยกแขนขึ้นบิดไปมาก่อนจะหันหน้าไปยังเตียงอีกฝั่งหนึ่ง แล้วร่างบางก็ผุดนั่งอย่างตกใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหล่อนนั้นแต่งงานแล้ว!
แต่ว่า สามีของหล่อนไปไหนเสียล่ะ...
หญิงสาวไม่รอหาคำตอบ แต่รีบลงจากเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
เสียงพูดคุยเบาๆ เงียบลงพร้อมกับหันมามองเจ้าของร่างเล็กเป็นตาเดียว ทั้งนายฐิติ ปวีณและธาดารวมทั้งสาวใช้อีกสองคนที่กำลังจะถอยออกไปก็ชะงักงันตามไปด้วย หญิงสาวรู้สึกร้อนผ่าวแถวนวลแก้มเมื่อต้องพบกับสายตาล้อเลียนของทุกคนภายในห้อง ยกเว้นธาดาที่รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร
“เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม” คำถามนั้นของนายฐิติทำให้หญิงสาวแก้มแดงปลั่ง เมื่ออีกฝ่ายนึกขึ้นได้ว่ากำลังทำให้สะใภ้คนงามเขินอายจึงเปลี่ยนเรื่องคุย “หิวไหมหนูปลาย เจ้าโต พาน้องไปกินข้าวเสียสิ”
ธาดาลอบผ่อนลมหายใจแผ่วเบา แต่ก็ยอมลุกขึ้นเดินตร
