03
1430 คำ
“นะ...หนู อยากให้คุณเปรมใส่มันเข้ามาค่ะ” แม้ว่าจะไม่สามารถค้นหาเอาคำตอบอะไรจากดวงตาคู่คมนั้นได้จนทำให้ต้องปล่อยห้วงอารมณ์เลยเถิดไปกับบุคคลตรงหน้าทว่าก็ยินยอม รวมถึงอย่างน้อย ๆ วันนี้มันก็เป็นวันครบรอบการแต่งงานของเรา อีกทั้งความเก่งกาจของเขาก็ส่งผลให้หญิงสาวจำต้องสยบอยู่ใต้การควบคุมดั่งเช่นทุกครั้งไป
คนเด็กกว่าหอบหายใจปล่อยให้เขารังแกอยู่ตั้งใจขมิบรัดเอาเรียวนิ้วยาวของสามีเพื่อให้เป็นไปตามความต้องการจนเริ่มได้ยินเสียงหัวเราะจากลำคอ
“เธอมันโลภมากจริง ๆ นั่นแหละเพชรชมพู”
“แล้วให้หนูได้ไหมคะ คุณเปรมให้หนูได้หรือเปล่า”
“ตอนนี้ไม่มีอะไรป้องกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะ อึก... หนูจะทานยาเอง”
“มันก็เสี่ยงอยู่ดี”
ดูเหมือนเด็กดื้อจะไม่ได้ฟังที่เขากล่าวออกไปเลย ขืนกายที่ถูกพันธนาการด้วยเนกไทตรงข้อมือเล็กขึ้นแล้วขยับปีนป่ายมานั่งคร่อมที่ตักแกร่งเพื่อรุกจูบกันบนโซฟาที่สว่างจ้า ยังดีที่เขานั้นจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดให้ภรรยาแบบรายชั่วโมงต่อสัปดาห์ ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่กล้าทำกิจกรรมร่วมรักกันโล่งแจ้งขนาดนี้
เขาซึ่งมีฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ในร่างกายเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยากที่จะปฏิเสธความใคร่ที่เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ฝ่ามือใหญ่จับล็อกศีรษะทางด้านหลังของเธอเอาไว้มั่นแล้วบดจูบริมฝีปากเล็กตอบกลับไปจนคนที่พยายามรุกในตอนแรกนั้นต้องร้องอื้ออึงไม่เป็นศัพท์ออกมาให้ได้ยินเป็นบางช่วง ก่อนเธอจะใช้มือที่ถูกมัดด้วยเนกไทตามรสนิยมซึ่งเคยตกลงกันไปแล้วทุบอกแกร่งเพื่อเป็นการร้องขอหยุดพักหายใจ
“อึก... ของคุณเปรมมัน”
“มันทำไมคะ”
“ทิ่มร่องหนูใหญ่เลยค่ะ”
“หึ ฉันชอบเธอตอนจะเอาที่สุดเลยเด็กดี” นิ้วหัวแม่มือไล้อยู่ที่บริเวณริมฝีปากแดงก่ำจากการโดนเขารังแกเมื่อสักครู่ บุคคลที่รู้งานจึงใช้เรียวลิ้นเล็กของตัวเองเลียเบา ๆ แล้วดูดกลืนมันเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับส่งสายตายั่วยวน
“อื้อ...”
“พอแล้วค่ะ ไหนบอกหน่อย หนูอยากได้อะไรจากฉันนะ”
“ของคุณเปรมค่ะ เอาของคุณใส่เข้ามาในตัวหนู”
“แค่นิ้วก่อนหน้านี้ไม่พอเหรอคะ”
“ไม่ค่ะ หนูไม่เสร็จแล้วมันทรมานไปหมดเลย”
ชายหนุ่มจำต้องขบขันขึ้นมาในลำคอด้วยความนึกเอ็นดูอีกครั้ง เรือนกายบอบบางถูกยกขึ้นเล็กน้อยในตอนที่เขาถอดกางเกงเนื้อดีลงมาไว้หน้าขา เพชรชมพูที่นั่งลงมาใหม่ส่วนร่องกลางกายเลยชนเบียดเสียดเข้ากับความแข็งขืนขนาดใหญ่โตที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดเข้าพอดี
“อ๊ะ...”
“ยังไม่ได้เข้าไปเลยนะคะ สั่นเพราะกลัวหรืออยากได้”
“ยะ...อยากได้ค่ะ”
เซ็กซ์คงจะเป็นสิ่งเดียวที่เปรมปวีณ์ในวัย 35 ปีนั้นพึงพอใจต่อตัวของภรรยาซึ่งมีอายุน้อยกว่า ก่อนตัดสินใจแต่งเขาคิดว่าเราคงจะไม่สามารถเข้ากันได้สักอย่างเลยด้วยซ้ำ ทว่าการมีอะไรกันในวันที่เผลอพลั้งนั้นส่งผลให้ร่างกายโหยหากันอย่างน่าประหลาด
“งั้นเด็กร่านแบบเธอก็ใส่มันลงมาเอง”
ภรรยาที่เหลือเพียงบราเซียตัวเดียวปกปิดหน้าอกอยู่พยายามยกสะโพกขึ้นสูงเหนือสิ่งที่ตั้งชันอยู่เพื่อที่จะกลืนกินมันเข้าไปได้ดั่งใจปรารถนา ทว่าก็ยากลำบากเสียเหลือเกินแม้จะมีน้ำหล่อลื่นออกมาตามธรรมชาติเป็นตัวช่วยก็ตามที
“อึก... หนู ไม่ไหวค่ะ”
“ร้องเรียกอยากที่จะได้เองไม่ใช่เหรอ ฉันช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะ ถ้าเข้าไม่ได้เธอก็จะทรมานอยู่แบบนี้”
แม้ว่าจะพูดออกไปแบบนั้น แต่พอเป็นเรื่องนี้เปรมปวีณ์ก็ไม่ได้คิดจะใจร้ายกับเด็กตรงหน้านักหรอก มือหนาที่ยึดอยู่เอวคอดไล้แผ่วเบา กดแรงช่วยให้รูรักของภรรยานั้นสามารถสอดประสานความใหญ่โตให้เข้าไปได้ทั้งหมดอย่างใจเย็น เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่แค่คู่นอนแบบที่ผ่านมาซึ่งแค่เอากันแล้วแยกย้ายแบบเขาไม่ต้องนึกใส่ใจอะไร
อีกอย่างเด็กคนนี้ก็บอบบางและไม่ประสีประสากว่าเยอะ
“อ๊า!”
“จะพักให้ปรับตัวก่อนไหม ถ้าขย่มลงมาเลยแบบนั้นคงจะไม่ดีต่อเธอเท่าไหร่”
“คุณเปรมดูช่ำชอง”
“แน่สิ ฉันผ่านโลกมามากกว่าเธอตั้งเท่าไหร่”
“แต่หนูยกให้คุณเป็นโลกทั้งใบของหนู”
ผู้เป็นสามีนิ่งไป ทว่าไม่นานก็ยกยิ้มตอบกลับไปด้วยสายตาว่างเปล่า เลือกส่งสัญญาณเป็นการแตะเบา ๆ ตรงสะโพกผายเพื่อบอกให้อีกฝ่ายขยับเริ่มกิจกรรมได้แล้ว เนื่องจากมีแค่เรื่องนี้ที่เขาจะสามารถให้เพชรชมพูได้
“แต่ฉันไม่ได้ต้องการเด็กดี”
คนฟังน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง ทำได้เพียงแค่คล้องเรียวแขนเล็กกับลำคอหนาสามีแล้วขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเพื่อมอบความสุขให้แก่เขาและเธอเป็นของขวัญวันครบรอบทนแทนมื้อเย็นที่มันจืดชืดไปเสียหมดแล้ว
ดูท่าว่าปีนี้มันจะแย่ว่าปีที่ผ่านมาเป็นไหน ๆ อะไรก็ไม่สามารถฉุดรั้งเขาเอาไว้กับตัวเองได้เลยหรือ หญิงสาวเกลียดความรู้สึกนี้เป็นที่สุด
“หนูรักคุณ รักคุณเปรมปวีณ์ที่สุดเลยค่ะ”
“เธอกล้าบอกรักคนอื่นทั้งที่ไม่เคยคิดจะรักตัวเองเหรอเพชรชมพู”
“หนู...”
“คิดให้ดี เพราะถ้าเธอไม่ยอมปล่อยฉันไป แบบนั้นฉันก็จะไม่ไว้หน้าใครแล้วนะ อย่าให้ต้องถึงขั้นฟ้องร้องกันเลย เธอเป็นเด็กดีของฉันมาตลอดเลยไม่ใช่เหรอ ขอแค่เรื่องนี้เธอจะเห็นแก่ตัวจนไม่นึกถึงความรู้สึกของใครเลยหรือยังไง”
“พี่เปรม... หมายความว่ายังไงคะ”
เปรมปวีณ์มีสีหน้าลำบากใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด อุตส่าห์หาทางที่จะพูดรักษาน้ำใจบุคคลตรงหน้าแล้ว หากแต่คงจะไม่เป็นผล
“ฉันคิดว่าเธอคงจะไม่อยากฟังมันนักหรอก”
“ตอบหนู ที่พี่อยากหย่ามันเพราะอะไรกันแน่คะ” หญิงสาวหยุดขยับส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่ในตอนที่รับรู้ได้ถึงการเกร็งกระตุกของอีกฝ่ายที่ปดปล่อยออกมาภายในตัวของเธอพอดี อีกทั้งน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลรินลงมาไม่ขาดสายตอนที่หอบเหนื่อยสบดวงตาคู่คม
“ฉันมีคนที่ตัวเองรักมากอยู่แล้ว ฉันรอเขามาตลอด และวันนี้ก็อยากจะมาขออิสระจากเธอ หรือต่อให้เธอจะเลือกกอดทะเบียนสมรสเอาไว้กับตัวเอง เธอก็ไม่มีทางที่จะได้หัวใจฉันไปครอบครองยู่ดี”
เพียะ!
ใบหน้าหล่อสุขุมหันไปตามแรงฝ่ามือของภรรยาบนตัก เปรมปวีณ์แค่นยิ้มออกมากับเรื่องไม่คาดคิดว่าจะโดนกระทำเช่นนี้ เขาใช้เรียวลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม สบตากับคนที่ร้องไห้จนไหล่สั่นทิ่มอย่างนิ่งงัน
“ต่อให้เป็นฉัน เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้”
“เอากับหนูอยู่แท้ ๆ คุณยังกล้าที่จะขอภรรยาเพื่อไปหาคนอื่น เอาสิ หนูมันก็เห็นแก่ตัวมากอยู่แล้ว จะรอดูว่าใครมันจะทนไม่ไหวก่อนกัน”
“เพชรชมพู”
“หนูเกลียด เกลียดคุณเปรม อื้อ!”
คนที่อยู่บนตักแกร่งในตอนแรกถูกกดลงให้นอนราบไปกับโซฟาอย่างไม่เบาแรงนัก ข้อมือเล็กซึ่งถูกมัดอยู่ก็โดนรวบตึงขึ้นเหนือศีรษะไม่ให้ขยับดิ้นหนีจากการบดจูบรุนแรงของสามีเพื่อเป็นการสั่งสอนการกระทำเมื่อสักครู่ว่ามันไม่ควร ไม่นานคนที่พอใจกับการทรมานหญิงสาวให้หอบหายใจไม่ทันก็ผละออกพร้อมกับกลิ่นสนิมที่ปริแตกจากการขบกัด
“อย่ามาท้าทายฉันให้มันมากนัก อ้าขาออก คืนนี้ถ้าฉันไม่อนุญาตห้ามเธอลุกไปไหน”
TBC.
ตีกันละ ฝากกดหัวใจคอมเมนต์ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
