กริ๊ง~ง~ง
เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังลั่น มือเรียวเล็กเอื้อมจากใต้ผ้าห่มผืนหนา กดปุ่มปิดเสียงทั้งที่ยังไม่โผล่หน้าออกมามอง
อื้อ~
คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มปิดตัวไปมา ก่อนร่างเล็กจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยหน้าตาตื่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างหันมองซ้ายขวาสำรวจไปรอบๆเตียง หาความผิดปกติภายในห้อง
ฟู่~~
ลมหายใจถูกเป่าออกทางปาก ด้วยสีหน้าสบายใจ
“ไม่อยู่! ไม่มี! หึ สมน้ำหน้า!”
คนตัวเล็กพูดกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนจะแต่งตัวเพื่อไปที่มหาลัยเคลียร์งานที่ยังค้างส่งให้ทันสิ้นเดือนนี้
แกร็ก!
ประตูห้องนอนเล็กค่อยๆแง้มเปิดออก ก่อนใบหน้าจะโผล่ออกมาจากในห้อง โถงนั่งเล่นว่างเปล่าไร้ร่างของคนที่เธอคิด
“สงสัยออกไปรอข้างนอก?”
ฉันเดินออกมาจากบ้าน มองสำรวจไปรอบๆแต่ก็ไร้เงาของเขา
“มองหาคุณเวหาเหรอแป้ง? คุณเขากลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ”
“แป้งแค่มองรอบๆบ้าน ไม่ได้มองหาเขาสักหน่อย”
..ห้องสมุดมหาลัย
ช
