คน (ไข้) พิเศษของหมอเทมส์
1151 คำ
โธ่เอ้ย ยัยกระดิ่งหมา ร้องไห้อีกแล้ว ได้กันทีไรช๊อตฟิลเขาทุกที คราวก่อนก็ร้องไห้ใส่ ที่เรียกมาคุยกันในห้องน่ะจำได้หรือเปล่า ทำไมไม่เห็นเหมือนคนเมื่อคืน ใครกันนะที่จ้องเขาใส่คอนดอมตาเป็นมัน
“พี่ !!”
เสียงใสเหว จะเท้าความขึ้นมาทำไม นี่ถ้าไม่ติดภาพตอนเขาเป็นอาจารย์แล้วเรียกเธอเข้าห้องเย็น อยากหยิกให้เนื้อเขียว
อดีตลูกศิษย์เขวี้ยงค้อนใส่ เขายังหัวเราะ จูบอีกที แต่ไม่ได้ทำอะไรต่อ อาบน้ำ เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก็อุ้มเธอกลับมาไว้ที่เตียง บอกให้เป่าผมให้แห้ง ส่วนตัวเองหายเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำร่วมครึ่งชั่วโมง ออกมาสภาพพันผ้าขนหนูผืนเดียว ผมเผ้าก็ไม่ได้สระ มายืนใส่เสื้อผ้าโทง ๆ ไม่กลัวว่าเธอจะอาย แล้วหยิบกุญแจรถออกไปเฉย
ชายหนุ่มกลับเข้ามาในอีกร่วมชั่วโมง นัทธ์กมลยังนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มแม้ได้ยินเสียงเปิดประตู แสร้งหลับตานอนนิ่งๆ เธอยังเขินไม่หาย แต่พอกลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูกเท่านั้นล่ะ โอเค…ตื่นก็ได้ ร่างบางลุกขึ้นมานั่ง มองหลายถุงที่ถูกวางไว้ข้างเตียง ส่วนคนออกไปซื้อเข้าไปล้างมือในห้องน้ำ เขากลับมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“ดีขึ้นมั้ย”
มือหนาอังหน้าผากเธอไปด้วย หญิงสาวพยักหน้า เธอยังปวดท้องอยู่ แต่แบบพอทนได้ ได้กินอะไรคงดีขึ้น
ตากลมกวาดเลือกว่าจะกินอะไรก่อนดี ได้แล้วแต่ถูกหมอดับฝัน คราวก่อนก็ทีหนึ่งแล้วให้กินแค่น้ำต้มผัก คราวนี้เธอเอื้อมมือไปยังไม่ทันได้หยิบอะไร แต่เขาหยิบหนี ต่อรองว่าต้องฉีดยาก่อน เป็นยาแก้อาเจียนที่มีฤทธิ์ป้องกันกรดไหลย้อนรวมกัน ไม่งั้นกินอะไรไป ไม่อ้วกออกหมด ก็ต้องได้อะไรสักอย่าง
หมอบอกอย่างรู้อาการคนไข้พิเศษของตัวเองดี แต่คนไข้นี่สิเบื่อชะมัด ถึงบอกไว้ก่อนแล้วแต่ก็ยังเซ็งอยู่ดี ตอนแรกเธอยังคิดว่าเขาแค่ขู่ไปอย่างนั้นไม่ได้จะทำจริงเสียด้วยซ้ำ แต่เรื่องนี้เถียงไปยังไงก็ไม่ชนะ นัทธ์กมลยอมนอนลง คนไข้แบบไม่เต็มใจตะแคงตัวมองคุณหมอเตรียมยา เห็นถุงที่ใส่ยามาเป็นของโรงพยาบาลเอกชนที่เขาทำงานด้วย แบบนี้ถ้าไปเองต้องจ่ายเงินเท่าไรนะ ทั้งค่าหมอค่ายาจะถึงหมื่นไหม
คนจะถูกเข็มจิ้มคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ไม่เป็นไรเมื่อกี้ตอนเขาออกไป เธอได้เจิมโทรศัพท์เครื่องใหม่เอี่ยมอ่องรุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาซื้อให้ด้วยการโหลดแอปสั่งของออนไลน์มาไว้เรียบร้อย ประเดิมด้วยการสั่งซื้อเข็มเบอร์ใหญ่สุดไปเลยสองโหล เดี๋ยวของมาส่งเมื่อไรว่าจะไปทำบุญบริจาคให้โรงพยาบาล
น่าจะพอช่วยได้บ้าง เพราะที่ผ่านมาก็สำเร็จมาตลอดเธอไม่เคยปัญหากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ถ้าหมอจะกินดุกินจุแบบเมื่อคืนทุกวัน อนาคตมีหวังเธอได้คลานลงจากเตียงฟ้าเหลืองไปทำงานแน่
แต่คิดอีกที เอ๊ะ?? หรือจะปล่อยงูดี… แต่งูเขียวก็ไม่ได้ต้องเจ้าเหลือมหรืออนาคอนด้าเท่านั้น จะไปหามาจากไหน หรือถ้าหามาได้แค่เห็นมีหวังเป็นลมก่อน อันตรายต่อตัวเองวุ่นวายต่อชาวบ้านมาก ๆ พิเรนเกินไป ไม่ได้เด็ดขาด เดี๋ยวลำบากเขาต้องไปประกันตัวอีก เข็มนั่นล่ะดีแล้ว
ยิ่งพอเงยหน้าขึ้นมาเห็นเข็มจริง เอาล่ะ นอกจากหวังผลบุญหนุนนำให้ช่วยทุเลาเรื่องอย่างว่า เดี๋ยวเธอจะไปกดสั่งเพิ่มอีกโหล ให้บุญกุศลเผื่อแผ่ให้ไม่ต้องโดนเข็มจริงจิ้มก้นบ่อย ๆ ด้วย
เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งถูกร่นขึ้น ความเย็นของแอลกอฮอล์ที่แตะบนสะโพก มือหนาไล่ฟองอากาศออกจากไซริงค์ขนาดสามเอ็มแอล แต่อยู่ ๆ คนไข้พิเศษของเขาก็ถามแปลก ๆ
“ถ้าจะบริจาคอุปกรณ์ทางการแพทย์ต้องไปที่ไหนเหรอ”
หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ธีรกรแอบหรี่ตามองคนถาม นี่ยัยตัวแสบคิดจะทำอะไรอีก
“อะไรล่ะ พวกเครื่องเออีดีน่ะเหรอ” เขาเดาไปอย่างนั้น รอแอลกอฮอล์แห้งจึงแทงเข็มลงบนเนื้อ เธอสะดุ้งนิดหน่อย หมอประจำตัวรอจนร่างเล็กผ่อนคลายลง ค่อยเริ่มเดินยาต่อ
“หรือพวกเครื่องมือผ่าตัด เครื่องเอ็มอาร์ไออะไรพวกนี้ แต่ส่วนใหญ่แต่ละโรงพยาบาลก็จะมีสเป็กของเขาอยู่แล้วนะว่าต้องการได้แบบไหน อยู่ ๆ ซื้อยกไปให้ เอาจริงก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอก” …อย่างเช่นเครื่องอัลตราซาวน์หัวใจที่มีคนซื้อมาบริจาคแต่สเป็กต่ำไป จะไม่รับไว้ก็ไม่ได้ ทุกวันนี้ยังตั้งค้างเติ่งอยู่ที่ภาคฯ ไหนจะค่าเมนเทนแนนซ์อีก
แต่แพงไป เธอจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ!!
“ก็พวกของทั่ว ๆ ไปนี่ล่ะ ยาแก้ปวด ยาสามัญประจำบ้านประมาณนี้” นัทธ์กมลรีบแก้ กลัวเขาคิดไปไกลว่าเธอรวยเป็นร้อยล้าน
คนกำลังเอาเข็มจิ้มคนอื่นหัวเราะ
“ถวายยาแก้เคล็ดแบบนั้น”
เขาเดาเกือบถูก แต่ยังไม่ถูก
“อือ” หญิงสาวนิ่วหน้าเจ็บจี๊ด
“อีกนิดเดียว จะเสร็จแล้ว”
ปลอบเหมือนไม่ได้ปลอบ แต่เธอจะปล่อยให้เขาคิดไปแบบนั้นแหละ!!
จนปลายเข็มถอนออก มือหนาคลึงหนัก ๆ ดึงชายเสื้อลง นัทธ์กมลรอจนหายเจ็บจึงขยับตัวลุกขึ้น หยิบถุงอาหารจากร้านสะดวกซื้อมาเลือกต่อ แน่นอน ไม่มีกล้วย!! เธอย้ำไปแล้วว่าอย่าเอามาไม่กินเด็ดขาดตอนเขาโทรถาม
แซนวิสจึงถูกหยิบขึ้นมาเป็นอย่างแรก เจ้าของห้องไม่ได้ว่าอะไรที่เธอนั่งกินบนเตียง แถมยังเปิดขวดน้ำ เตรียมยาไว้ให้ก่อนเข้าไปอาบน้ำ เขากลับออกมาพร้อมผมเปียกชื้นในเวลาไม่ถึงสิบนาที เดินทำอะไรในห้องไปตามประสา ให้เธอมองตาปริบ ๆ
คราวนี้ทำไมอาบเร็วมาก ปากเคี้ยวตุ้ย แต่ตายังมองตามไม่ลดละ ดีมาก ผิวดี ดีไปหมดทั้งตัวเลย ยังยืนยันคำเดิมอาบน้ำสองหนแต่เหมือนอาบมาแล้วยี่สิบรอบ ออร่าสว่างจ้าแข่งกับแดดยามสายแม้ขอบตาจะคล้ำไปหน่อย แต่โดยยรวมนี่มันสเตอริโอไทป์หมอขนานแท้
เอาจริงนะ ทำไปทำมา… น่ากินกว่าแซนวิสอีก
- ผู้เขียน
