“คืออะไร” ไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ นาวมาเร็วกว่าที่ฉันคาดการณ์ไว้เยอะมาก มาถึงก็ดึงผ้าห่มออกและปั้นหน้าบึ้งตึงใส่ฉันเชียว
“หาเรื่องอะไรนาว” ฉันเฉไฉไม่รู้เรื่อง
“อย่ามาทำเนียนหอม มึงรับแอดพี่เอิ๊กทำไม” นาวยืนท้าวเอวสองข้างแล้วมองหน้าฉันแบบไม่พอใจมาก ๆ
“ก็พี่เอิ๊กเป็นพี่ของเอ้ เอ้ก็เพื่อนเรา พี่เขาแอดมาแล้วเหตุผลอะไรที่จะไม่รับ”
“เหตุผลง่าย ๆ เลยนะหอม” นาวหยุดพูดแล้วจ้องฉันเขม็งกว่าเดิม
“อะไร”
“กูไม่ชอบไงหอม พี่เอิ๊กชอบมึง และกูไม่ชอบที่เขามาวอแวกับมึง” นาวพูดพร้อมกับล้วงบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก
“ก็รับไปแล้วไงนาว แล้วพี่เอิ๊กเขาอาจจะไม่ได้คิดแบบที่มึงพูดมาก็ได้” เขาก็อาจจะเป็นมิตรกับเพื่อนของน้องก็แค่นั้น นาวมันคิดไปเอง
“ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้ไงหอม เป็นซะแบบนี้ พูดอะไรไม่เคยจะเชื่อ” นาวหยิบไฟแช็กที่หัวเตียงขึ้นมาจุดบุหรี่สูบ
“เออ ก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วเราก็เลิกพูดเรื่องนี้เถ
